مجله سلامت پی جو - BMI یا شاخص توده بدنی یک ابزار استاندارد ارزیابی سلامت در اکثر مراکز درمانی است. اگرچه برای چندین دهه به عنوان معیاری برای سنجش سلامت بر اساس اندازه بدن مورد استفاده قرار میگرفت، اما به دلیل سادهسازی بیش از حد از معنای واقعی سالم بودن به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفت. در واقع، بسیاری ادعا می کنند که BMI یا شاخص توده بدنی قدیمی و نادرست است و نباید در تنظیمات پزشکی و تناسب اندام استفاده شود. این مقاله تمام آنچه را که باید در مورد BMI، تاریخچه آن، پیش بینی دقیق سلامتی و جایگزین های آن بدانید را به شما می گوید.
BMI یا شاخص توده بدنی چیست؟
BMI یا شاخص توده بدنی در سال 1832 توسط یک ریاضیدان بلژیکی ایجاد شد. او مقیاس BMI را برای تخمین سریع درجه اضافه وزن و چاقی در یک جمعیت معین ایجاد کرد تا به دولت ها کمک کند تا در مورد محل تخصیص منابع مالی و بهداشتی تصمیم بگیرند. جالب توجه است که او اظهار داشت که BMI در مطالعه افراد مجرد مفید نیست، بلکه در ارائه تصویری فوری از سلامت کلی یک جمعیت مفید است. با این وجود، هنوز به طور گسترده ای برای اندازه گیری سلامت افراد استفاده می شود. مقیاس BMI یا شاخص توده بدنی بر اساس یک فرمول ریاضی است که با تقسیم وزن بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر، تعیین می کند که آیا وزن «سالم» است یا خیر. شما همچنین می توانید از یک ماشین حساب آنلاین BMI استفاده کنید.
اگر به حوزه تغذیه و تناسب اندام علاقه مندید ، پی جو در بخش مجله سلامت ، مقالات مفیدی برای شما در زمینه تغذیه و رژیم درمانی قرار داده است. برای اطلاعات بیشتر درباره رژیم های غذایی ، تغذیه کودک و... به این بخش مراجعه فرمایید.
هنگامی که BMI محاسبه شد، سپس با مقیاس BMI مقایسه می شود تا مشخص شود که آیا شما در محدوده وزن طبیعی قرار دارید یا خیر.
محدوده BMI یا شاخص توده بدنی و طبقه بندی خطر سلامت :
- کمتر از 18.5 کم وزن
- 18.5-24.9 وزن طبیعی
- 25.0-29.9 اضافه وزن
- 30.0-34.9 چاق متوسط
- 35.0-39.9 چاق شدید
- 40 یا بیشتر بسیار چاق
با توجه به این محاسبه، اگر شما در دسته وزنی «عادی» قرار نگیرید، یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است تغییرات سلامت و شیوه زندگی را پیشنهاد دهد.
برخی از کشورها این مقیاس BMI را برای نشان دادن بهتر اندازه و قد جمعیت خود اتخاذ کرده اند. به عنوان مثال، نشان داده شده است که مردان و زنان آسیایی در مقایسه با غیرآسیایی ها در معرض خطر بیشتری برای بیماری قلبی با شاخص توده بدنی پایین تر هستند.
اگرچه این میتواند تصویری فوری از سلامت فرد بر اساس وزن فرد به متخصص مراقبتهای بهداشتی بدهد، اما عوامل دیگری مانند سن، جنس، نژاد، ژنتیک، توده چربی، توده عضلانی و تراکم استخوان را در نظر نمیگیرد.
آیا BMI یا شاخص توده بدنی شاخص خوبی برای سلامتی است؟
علیرغم نگرانیها مبنی بر اینکه BMI به درستی تشخیص نمیدهد که آیا یک فرد سالم است، بیشتر مطالعات نشان میدهند که خطر ابتلا به بیماری مزمن و مرگ زودرس در یک فرد با BMI کمتر از 18.5 "کم وزن" یا 30.0 یا بیشتر "چاق" افزایش مییابد.
به عنوان مثال، یک مطالعه گذشته نگر در سال 2017 روی 103218 مرگ نشان داد افرادی که BMI 30.0 یا بیشتر داشتند ("چاق") 1.5 تا 2.7 برابر بیشتر در معرض خطر مرگ پس از یک پیگیری 30 ساله قرار داشتند.
مطالعه دیگری بر روی 16868 نفر نشان داد که افرادی که در گروه BMI "چاق" قرار داشتند، در مقایسه با افرادی که در رده BMI "عادی" قرار داشتند، 20 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از همه علل و بیماری های قلبی بودند.
محققان همچنین دریافتند افرادی که در رده «کم وزن» و «به شدت چاق» یا «بسیار چاق» قرار داشتند، به ترتیب به طور متوسط 6.7 سال و 3.7 سال زودتر از افرادی که در گروه BMI طبیعی بودند جان خود را از دست دادند.
مطالعات دیگر نشان داده اند که BMI یا شاخص توده بدنی بیشتر از 30.0 به طور قابل توجهی خطر ابتلا به مشکلات مزمن سلامت مانند دیابت نوع 2، بیماری قلبی، مشکلات تنفسی، بیماری کلیوی، بیماری کبد چرب غیر الکلی و مشکلات حرکتی را افزایش می دهد.
علاوه بر این، کاهش 5 تا 10 درصدی در BMI یک فرد با کاهش میزان سندرم متابولیک، بیماری قلبی و دیابت نوع 2 مرتبط است.
با توجه به بیشتر تحقیقاتی که نشان می دهد خطر ابتلا به بیماری مزمن در میان افراد چاق افزایش می یابد، بسیاری از متخصصان سلامت می توانند از BMI به عنوان یک تصویر کلی از خطر یک فرد استفاده کنند. با این حال، این نباید تنها ابزار تشخیصی مورد استفاده باشد.
اگرچه مطالعات اغلب نشان میدهند که چاقی یک عامل خطرناک برای برخی شرایط سلامتی است، اما به ندرت نقش انگ وزن و تبعیض را در سلامتی نشان میدهند. تبعیض یکی از عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت است - شرایط زندگی روزمره که بر سلامت ما تأثیر می گذارد - و می تواند به نابرابری های سلامت کمک کند و می کند.
تبعیض وزن در مراقبتهای بهداشتی میتواند مانع از مراجعه افراد با وزن بالا به مراقبتهای پزشکی شود - و کسانی که این کار را انجام میدهند ممکن است تشخیص یا درمان دقیقی دریافت نکنند، زیرا پزشکان ممکن است نگرانیهای سلامتی خود را صرفاً به وزن آنها نسبت دهند.
در نتیجه، هر وضعیت سلامتی که ممکن است یک فرد داشته باشد ممکن است تا زمانی که تشخیص داده شود، پیشرفته تر شود.
در همین حال، تجارب انگ وزن بالا در زندگی روزمره، حتی خارج از محیطهای پزشکی، با پیامدهای منفی سلامت روانی و جسمی مرتبط است.
نکات منفی BMI یا شاخص توده بدنی
علیرغم اینکه تحقیقات نشان میدهد BMI پایین (زیر 18.5) و بالا (30 یا بیشتر) با افزایش خطرات سلامتی مرتبط است، استفاده از آن نقصهای زیادی دارد.
بهترین متخصص تغذیه و رژیم درمانی شیراز ، بهترین متخصص تغذیه کودک در شیراز و سایر شهرها را در پی جو مشاهده ، نوبت و مشاوره آنلاین درباره تغذیه بگیرید.
سایر عوامل سلامت را در نظر نمی گیرد
BMI یا شاخص توده بدنی فقط به "بله" یا "خیر" پاسخ می دهد که آیا یک فرد دارای وزن "طبیعی" است، بدون هیچ زمینه ای از سن، جنس، ژنتیک، سبک زندگی، سابقه پزشکی یا عوامل دیگر.
تنها با تکیه بر شاخص توده بدنی ممکن است سایر اندازه گیری های مهم سلامتی مانند کلسترول، قند خون، ضربان قلب، فشار خون و سطوح التهاب از دست برود و سلامت واقعی فرد را بیش از حد یا دست کم بگیرد.
علاوه بر این، علیرغم ترکیبهای مختلف بدن مردان و زنان - با مردانی که توده عضلانی بیشتر و توده چربی کمتری نسبت به زنان دارند - BMI از محاسبه یکسانی برای هر دو گروه استفاده میکند.
به علاوه، با بالا رفتن سن، توده چربی بدن او به طور طبیعی افزایش می یابد و توده عضلانی به طور طبیعی کاهش می یابد. مطالعات متعدد نشان دادهاند که BMI بالاتر از 23.0 تا 29.9 در افراد مسنتر میتواند از مرگ زودهنگام و بیماری محافظت کند.
در نهایت، استفاده ساده از BMI یا شاخص توده بدنی برای تعیین سلامت فرد، جنبه های دیگر سلامت، از جمله رفاه روانی و عوامل پیچیده جامعه شناختی مانند درآمد، دسترسی به غذای مقرون به صرفه و مغذی، مهارت ها و دانش غذایی، و محیط زندگی را نادیده می گیرد.
فرض می کند تمام وزن ها برابر است
اگرچه 1 پوند یا کیلوگرم عضله به وزن 1 پوند یا کیلوگرم چربی است، عضله متراکم تر است و فضای کمتری را اشغال می کند. در نتیجه، فردی که بسیار لاغر است اما توده عضلانی بالایی دارد ممکن است در ترازو سنگینتر باشد.
برای مثال، یک فرد 200 پوندی (97 کیلوگرمی) که 5 فوت و 9 اینچ (175 سانتی متر) قد دارد، BMI 29.5 دارد که آنها را به عنوان "اضافه وزن" طبقه بندی می کند.
با این حال، دو نفر با قد و وزن یکسان می توانند کاملاً متفاوت به نظر برسند. ممکن است یکی بدنساز با توده عضلانی بالا باشد، در حالی که دیگری ممکن است توده چربی بیشتری داشته باشد.
اگر فقط BMI در نظر گرفته شود، این می تواند به راحتی افراد را با وجود توده چربی کم به عنوان "اضافه وزن" یا "چاق" طبقه بندی کند. بنابراین، مهم است که علاوه بر وزن فرد، عضله، چربی و توده استخوانی او را نیز در نظر بگیرید.
توزیع چربی را در نظر نمی گیرد
اگرچه BMI یا شاخص توده بدنی بیشتر با پیامدهای سلامتی ضعیفتر مرتبط است، محل چربی روی بدن ممکن است تفاوت بزرگتری ایجاد کند.
آنهایی که چربی در اطراف ناحیه شکمشان ذخیره شده است، معروف به تیپ بدنی آندروید یا سیبی شکل، در مقایسه با کسانی که چربی ذخیره شده در باسن و رانهایشان که به عنوان انواع بدن ژینوئید یا گلابیشکل شناخته میشوند، در معرض خطر ابتلا به بیماری مزمن هستند.
به عنوان مثال، در بررسی 72 مطالعه که شامل دادههای بیش از 2.5 میلیون نفر بود، محققان دریافتند افرادی که دارای توزیع چربی سیبشکل بودند، خطر مرگ و میر بهطور قابلتوجهی بالاتری داشتند، در حالی که آنهایی که توزیع چربی گلابی شکل داشتند، خطر مرگ و میر کمتری داشتند.
در واقع، نویسندگان تاکید کردند که BMI یا شاخص توده بدنی محل ذخیره چربی در بدن را در نظر نمی گیرد، که می تواند فرد را به اشتباه به عنوان ناسالم یا در معرض خطر بیماری طبقه بندی کند.
ممکن است منجر به تعصب وزن شود
انتظار می رود که یک متخصص پزشکی بهترین قضاوت خود را به کار گیرد، به این معنی که نتیجه BMI یا شاخص توده بدنی را گرفته و بیمار خود را به عنوان فردی منحصر به فرد در نظر بگیرد.
با این حال، برخی از متخصصان سلامت قبل از ارائه توصیههای پزشکی، فقط از BMI برای اندازهگیری سلامت فرد استفاده میکنند، که میتواند منجر به سوگیری وزن و مراقبتهای بهداشتی با کیفیت پایین شود.
کسانی که BMI بالاتری دارند اغلب گزارش می دهند که پزشکان آنها فقط بر BMI آنها تمرکز می کنند، حتی اگر قرار ملاقات آنها برای یک نگرانی نامرتبط باشد. اغلب، مسائل پزشکی جدی مورد توجه قرار نمی گیرند یا به اشتباه به عنوان مشکلات مرتبط با وزن دیده می شوند.
در واقع، مطالعات نشان داده اند که هر چه BMI یک فرد بالاتر باشد، به دلیل ترس از قضاوت شدن، بی اعتمادی به متخصص مراقبت های بهداشتی یا تجربه منفی قبلی، احتمال کمتری دارد که در معاینات منظم سلامت شرکت کنند. این می تواند منجر به تشخیص دیرهنگام، درمان و مراقبت شود .
اگر دوست دارید بدانید چگونه می توانید وزن خود را سالم نگه دارید توصیه می کنیم مقاله صبحانه سالم چه تاثیری در کاهش وزن دارد؟ را هم بخوانید.
ممکن است برای همه جمعیت ها مرتبط نباشد
علیرغم استفاده گسترده از BMI یا شاخص توده بدنی در بین همه بزرگسالان، ممکن است به درستی سلامت برخی از جمعیت های نژادی و قومی را منعکس نکند.
به عنوان مثال، مطالعات متعدد نشان داده است که افراد آسیایی تبار در مقایسه با افراد سفیدپوست خطر ابتلا به بیماری مزمن را در نقاط برش BMI پایین تر دارند.
در واقع، سازمان بهداشت جهانی دستورالعملهای BMI آسیا-اقیانوسیه را ایجاد کرده است که نقاط برش BMI جایگزین را ارائه میکند.
مطالعات متعدد نشان دادهاند که این نقاط برش جایگزین، خطر سلامتی را در میان جمعیتهای آسیایی بهتر شناسایی میکنند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای مقایسه این نقاط برش با چند نسل آسیایی-آمریکایی مورد نیاز است .
همچنین، افراد سیاهپوست ممکن است با وجود داشتن توده چربی کمتر و توده عضلانی بیشتر، به اشتباه به عنوان اضافه وزن طبقه بندی شوند. این ممکن است نشان دهد که خطر بیماری مزمن در یک نقطه برش BMI بالاتر از افراد دیگر نژادها، به ویژه در میان زنان سیاهپوست رخ می دهد.
در واقع، یک مطالعه در سال 2011 نشان داد که زنان سیاهپوست از نظر متابولیسمی در نقاط برش 3.0 کیلوگرم بر متر مربع بالاتر از افرادی که سیاهپوست نیستند، سالم تلقی میشوند، که بیشتر مفید بودن BMI یا شاخص توده بدنی را برای همه گروههای نژادی و قومی زیر سوال میبرد.
در نهایت، تنها تکیه بر BMI، اهمیت فرهنگی اندازه بدن برای گروههای مختلف را نادیده میگیرد. در برخی فرهنگها، توده چربی بالاتر به عنوان سالمتر و مطلوبتر تلقی میشود. متخصصان مراقبت های بهداشتی باید در نظر داشته باشند که "سلامت" برای هر فرد چه معنایی دارد.
با توجه به اینکه تصمیمات بهداشتی مهم، مانند روشهای جراحی و مداخلات کاهش وزن، بر اساس BMI و وزن است، مهم است که همه متخصصان سلامت از BMI فراتر بروند تا از انجام توصیههای بیمار محور اطمینان حاصل کنند.
جایگزین های بهتر
علیرغم بسیاری از معایب B BMI یا شاخص توده بدنی ، هنوز هم به عنوان یک ابزار ارزیابی اولیه استفاده می شود، زیرا راحت، مقرون به صرفه و قابل دسترس در تمام تنظیمات مراقبت های بهداشتی است.
با این حال، جایگزینهایی برای BMI وجود دارد که ممکن است شاخصهای بهتری برای سلامت فرد باشد – اگرچه هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.
دور کمر
تعریف
دور کمر بزرگتر - یک بیشتر از 35 اینچ (85 سانتی متر) در زنان یا 40 اینچ (101.6 سانتی متر) در مردان - نشان دهنده چربی بیشتر بدن در ناحیه شکم است که با خطر بالاتر بیماری مزمن مرتبط است.
فواید
اندازه گیری آن آسان است، فقط به یک نوار اندازه گیری و متر نیاز دارد.
جنبه های منفی
انواع مختلف بدن (به عنوان مثال، سیبی شکل در مقابل گلابی شکل) و ساختار (مانند توده عضلانی و استخوانی) را در نظر نمی گیرد.
نسبت دور کمر به باسن
تعریف
نسبت بالا (بیش از 0.80 در زنان یا بیشتر از 0.95 در مردان) نشان دهنده ذخیره چربی بیشتر در ناحیه معده است و با خطر بیشتر بیماری قلبی و مزمن مرتبط است.
نسبت پایین (کمتر یا مساوی 0.80 در زنان یا کمتر یا مساوی 0.95 در مردان) نشاندهنده ذخیرهسازی بیشتر چربی لگن است که با سلامتی بهتر مرتبط است.
فواید
اندازه گیری آن آسان است و فقط به نوار اندازه گیری و ماشین حساب نیاز دارد.
جنبه های منفی
انواع مختلف بدن (به عنوان مثال، سیبی شکل در مقابل گلابی شکل) و ساختار (مانند توده عضلانی و استخوانی) را در نظر نمی گیرد.
درصد چربی بدن
درصد چربی بدن مقدار نسبی چربی بدن یک فرد است.
فواید
بین توده چربی و توده بدون چربی تمایز قائل می شود و نشان دهنده دقیق تری از خطر سلامتی نسبت به BMI است.
جنبه های منفی
ابزارهای ارزیابی مناسب (مانند اندازهگیری چینخوردگی پوست، آنالیز امپدانس بیوالکتریکی قابل حمل، و مقیاسهای خانگی) با خطر بالایی از خطا همراه هستند.
ابزارهای دقیق تر (مانند جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه، توزین زیر آب و BodPod) برای بسیاری گران و غیرقابل دسترس هستند.
تست های آزمایشگاهی
تعریف
آزمایشهای آزمایشگاهی اندازهگیریهای مختلف خون و علائم حیاتی هستند که میتوانند خطر بیماری مزمن را نشان دهند (مانند فشار خون، ضربان قلب، کلسترول، سطح گلوکز خون، التهاب).
فواید
این تستها بررسی دقیقتری از سلامت متابولیک فرد ارائه میدهند و تنها به چربی بدن به عنوان اندازهگیری سلامت تکیه نمیکنند.
جنبه های منفی
اغلب اوقات، یک مقدار آزمایشگاهی برای تشخیص یا نشان دادن خطر کافی نیست.
صرف نظر از ابزار ارزیابی مورد استفاده، برای متخصصان مراقبت های بهداشتی مهم است که تنها به یک آزمایش اعتماد نکنند. به عنوان مثال، یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است BMI و دور کمر یک فرد را اندازه گیری کند، و در صورت بروز نگرانی، ممکن است آزمایش خون انجام شود.
مهم است که با هر بیمار به عنوان یک فرد رفتار کنیم تا مشخص شود سلامتی برای آنها چیست - از نظر جسمی، ذهنی، عاطفی و معنوی.
خلاصه
BMI یا شاخص توده بدنی یک ابزار ارزیابی سلامت بسیار بحث برانگیز است که برای تخمین چربی بدن و خطر ابتلا به سلامت ضعیف طراحی شده است.
تحقیقات معمولاً نشان می دهد که با افزایش BMI بالاتر از محدوده "طبیعی" خطر بیماری مزمن بیشتر است. علاوه بر این، BMI پایین (زیر 18.5) نیز با پیامدهای سلامت ضعیف مرتبط است.
با این حال، BMI سایر جنبههای سلامت مانند سن، جنس، توده چربی، توده عضلانی، نژاد، ژنتیک و سابقه پزشکی را در نظر نمیگیرد. علاوه بر این، نشان داده شده است که استفاده از آن به عنوان تنها پیش بینی کننده سلامتی، سوگیری وزن و نابرابری های سلامتی را افزایش می دهد.
اگرچه BMI یا شاخص توده بدنی می تواند به عنوان نقطه شروع مفید باشد، اما نباید تنها اندازه گیری سلامت شما باشد.
منبع: وبسایت پی جو