مجله سلامت پی جو - اختلال خوردن از شرایط جدی سلامت روان است که بر رابطه فرد با غذا و بدن او تأثیر می گذارد و می تواند عواقب شدید جسمی، عاطفی و اجتماعی داشته باشد. شناخت انواع مختلف اختلالات خوردن و علل آن و شناخت علائم هشدار دهنده برای مداخله زودهنگام و درمان موثر بسیار مهم است. در راهنمای جامع این مقاله، انواع مختلف اختلال خوردن را بررسی میکنیم، علل اصلی آنها را بررسی میکنیم و اطلاعات مهمی در مورد شناسایی علائم هشدار دهنده ارائه میکنیم.
اختلال خوردن چیست؟
اختلال خوردن، اختلال سلامت روانی است که با رفتارهای غذایی غیرعادی و نگرش های تحریف شده نسبت به غذا، وزن و شکل بدن مشخص می شود. آنها اغلب شامل اختلالات شدید در الگوهای غذا خوردن و اشتغال ذهنی با وزن و تصویر بدنی هستند. اختلالات خوردن می تواند منجر به آسیب های جسمی، عاطفی و اجتماعی قابل توجهی شود.
اختلالات خوردن یک نگرانی جهانی برای سلامتی است که بر افراد با هر جنسیت، سن و پیشینه تأثیر می گذارد. بر اساس تحقیقات، حدود 9 درصد از جمعیت جهان در طول زندگی خود دچار اختلال خوردن خواهند شد. شیوع در بین انواع مختلف اختلالات خوردن و جمعیت متفاوت است.
افزایش آگاهی در مورد اختلال خوردن برای ترویج مداخله زودهنگام، کاهش انگ و حمایت از افرادی که تحت تأثیر این شرایط هستند، بسیار مهم است. افزایش آگاهی می تواند به شناسایی اختلالات خوردن در مراحل اولیه و بهبود دسترسی به درمان و منابع مناسب کمک کند.
اگر به حوزه تغذیه و تناسب اندام علاقه مندید، پی جو در بخش مجله سلامت، مقالات مفیدی برای شما در زمینه تغذیه و رژیم درمانی قرار داده است. برای اطلاعات بیشتر درباره رژیم های غذایی، تغذیه کودک و... به این بخش مراجعه فرمایید.
انواع اختلال خوردن
بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی با ترس شدید از افزایش وزن، تصویر بدن مخدوش، و محدودیت مداوم در مصرف غذا که منجر به کاهش وزن قابل توجه می شود مشخص می شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است ورزش بیش از حد انجام دهند، رفتارهای غذایی سفت و سختی از خود نشان دهند و به شکل بدن و وزن خود وسواس داشته باشند.
اثرات جسمی و روانی بی اشتهایی عصبی: بی اشتهایی عصبی می تواند عواقب جسمی شدیدی از جمله سوء تغذیه، عدم تعادل الکترولیت ها، پوکی استخوان، مشکلات قلبی عروقی و اختلالات هورمونی داشته باشد. از نظر روانی می تواند منجر به افسردگی، اضطراب، کناره گیری اجتماعی و رفتارهای وسواسی شود.
عوامل خطر بی اشتهایی عصبی: استعداد ژنتیکی، کمال گرایی، اعتماد به نفس پایین، فشارهای اجتماعی با تاکید بر لاغری، و برخی ویژگی های شخصیتی ممکن است در ایجاد بی اشتهایی عصبی نقش داشته باشند.
گزینههای درمانی برای بیاشتهایی عصبی: درمان بیاشتهایی عصبی معمولاً شامل یک رویکرد چند رشتهای، از جمله مراقبتهای پزشکی، رواندرمانی (مانند درمان شناختی-رفتاری)، حمایت تغذیهای، و در برخی موارد، دارو است. اهداف اولیه درمان عبارتند از ترمیم وزن، پرداختن به مسائل روانی زمینه ای و ترویج رفتارهای غذایی سالم. برای دریافت توصیه های درمانی شخصی بر اساس شرایط و نیازهای فردی، مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مهم است.
اگر دوست دارید درباره ماهی و غذاهای دریایی در رژیم غذایی بدانید توصیه می کنیم این مقاله را بخوانید.
پرخوری عصبی
پرخوری عصبی با دوره های مکرر پرخوری و به دنبال آن رفتارهای جبرانی مانند استفراغ عمدی، ورزش بیش از حد، یا استفاده نادرست از ملین ها یا دیورتیک ها مشخص می شود. افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب تصویر بدنی مخدوش دارند و در طول دوره های پرخوری دچار عدم کنترل می شوند.
عواقب سلامتی پرخوری عصبی: این اختلال خوردن می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت، مشکلات گوارشی، مشکلات دندانی (به دلیل استفراغ مکرر) و عوارض سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب شود.
عوامل مؤثر در پرخوری عصبی: اعتماد به نفس پایین، نارضایتی از بدن، فشارهای فرهنگی، و سابقه رژیم غذایی یا نوسانات وزن ممکن است در ایجاد پرخوری عصبی نقش داشته باشد.
گزینههای درمانی پرخوری عصبی: درمان پرخوری عصبی معمولاً شامل ترکیبی از درمانها، از جمله درمان شناختی-رفتاری، مشاوره تغذیه، و گروههای حمایتی است. داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی ممکن است برای رفع اختلالات خلقی مرتبط تجویز شوند. با این حال، مشاوره با یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط برای تعیین مناسب ترین برنامه درمانی برای وضعیت خاص شما ضروری است.
اختلال پرخوری
اختلال پرخوری با دوره های مکرر مصرف مقادیر زیاد غذا در مدت کوتاهی همراه با احساس از دست دادن کنترل و پریشانی مشخص می شود. برخلاف پرخوری عصبی، افراد مبتلا به اختلال پرخوری رفتارهای جبرانی انجام نمی دهند.
تأثیر اختلال پرخوری بر سلامت: اختلال پرخوری می تواند منجر به چاقی، فشار خون بالا، دیابت، مشکلات قلبی عروقی و ناراحتی های روانی شود.
عوامل مؤثر در اختلال پرخوری: عوامل ژنتیکی، سابقه رژیم غذایی، عوامل روانی (مانند عزت نفس پایین و ناراحتی عاطفی) و تأثیرات اجتماعی ممکن است در ایجاد اختلال پرخوری نقش داشته باشند.
رویکردهای درمانی اختلال پرخوری: درمان اختلال پرخوری ممکن است شامل درمان، از جمله درمان شناختی-رفتاری و درمان بین فردی، همراه با مشاوره تغذیه باشد. پرداختن به عوامل روانشناختی زمینهای و ترویج رابطه سالم با غذا و تصویر بدن از اجزای اساسی درمان است.
سایر اختلالات خوردن
علاوه بر بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری، چندین نوع دیگر از اختلال خوردن وجود دارد که شایسته شناخت هستند. اگرچه این اختلالات چندان شناخته شده یا رایج نیستند، اما همچنان قابل توجه هستند و می توانند عواقب جدی داشته باشند. برخی از این اختلالات خوردن عبارتند از:
اختلال مصرف غذای محدود کننده/اجتنابی (ARFID): ARFID با طیف محدودی از غذاهای پذیرفته شده و ناراحتی یا اختلال قابل توجه مرتبط با خوردن مشخص می شود. اغلب در دوران کودکی شروع می شود و منجر به کمبودهای تغذیه ای و رشد ضعیف می شود. ارتورکسیا وسواسی است با خوردن فقط غذاهای "خالص" یا "تمیز"، که اغلب ناشی از میل به سلامت جسمی و برتری اخلاقی است. این می تواند منجر به الگوهای غذایی محدود، انزوای اجتماعی و کمبود مواد مغذی شود.
· سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده (OSFED): OSFED دسته ای است که شامل اختلال خوردن می شود که به طور کامل معیارهای بی اشتهایی، پرخوری عصبی یا اختلال پرخوری را برآورده نمی کنند اما همچنان باعث ناراحتی و اختلال قابل توجهی می شوند. به عنوان مثال می توان به بی اشتهایی عصبی غیر معمول، اختلال پاکسازی و سندرم شب خوری اشاره کرد.
اختلال نشخوار فکری: اختلال نشخوار شامل برگشت مکرر غذا است که سپس دوباره جویده می شود، دوباره بلعیده می شود یا تف می شود. این به دلیل یک وضعیت پزشکی نیست و می تواند منجر به کاهش وزن، سوء تغذیه و مشکلات دندانی شود.
متخصص تغذیه در شیراز ، تهران و سایر شهرها را در سایت پی جو مشاهده و نوبت دریافت نمایید.
علل شایع اختلال خوردن
اختلالات خوردن میتواند دلایل متعددی داشته باشد، از جمله تأثیرات اجتماعی و فرهنگی، عوامل روانشناختی، عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی، و وجود شرایط بهداشت روانی همزمان. مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای به دست آوردن یک ارزیابی جامع و درک علل زمینه ای که به اختلال خوردن کمک می کند بسیار مهم است.
تأثیرات اجتماعی و فرهنگی: استانداردهای زیبایی اجتماعی، تصویر رسانه ای از لاغری، و انتظارات فرهنگی مرتبط با تصویر بدن می تواند به طور قابل توجهی بر ایجاد اختلالات خوردن تأثیر بگذارد.
عوامل روانشناختی: عوامل روانشناختی مانند عزت نفس پایین، کمالگرایی، نارضایتی از بدن و مشکل در کنار آمدن با احساسات، در ایجاد و حفظ اختلالات خوردن نقش دارند.
عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی: شواهد نشان می دهد که عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی در ایجاد اختلالات خوردن نقش دارند. افرادی که سابقه خانوادگی اختلالات خوردن یا سایر شرایط سلامت روانی دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
شرایط بهداشت روانی همزمان: اختلالات خوردن اغلب با سایر شرایط سلامت روانی از جمله افسردگی، اختلالات اضطرابی و اختلال وسواس فکری-اجباری همراه است. این شرایط می توانند با هم تداخل داشته باشند و علائم اختلالات خوردن را تشدید کنند.
بهترین روانشناس در شیراز ، کلینیک های مشاوره درشیراز و سایر شهرها را در پی جو مشاهده ، نوبت و مشاوره آنلاین درباره درمان تغذیه بگیرید.
علائم هشدار دهنده اختلالات خوردن
علائم هشدار دهنده فیزیکی: کاهش وزن قابل توجه، لاغری شدید، خستگی، سرگیجه، تغییرات مکرر وزن، ریزش مو، سیکل های قاعدگی نامنظم و حساسیت به دمای سرد.
علائم هشداردهنده احساسی و رفتاری: اشتغال ذهنی به غذا، کالری، وزن بدن، تصویر بدن مخدوش، ترس شدید از افزایش وزن، الگوهای غذایی سفت و سخت، کناره گیری اجتماعی، نوسانات خلقی، تحریک پذیری و رفتارهای وسواسی.
نشانه های اجتماعی و بین فردی: اجتناب از موقعیت های اجتماعی شامل غذا، رفتار پنهانی در مورد غذا، افزایش انزوا، تیرگی روابط، و کاهش عملکرد تحصیلی یا کاری.
جستجوی کمک و درمان برای اختلال خوردن
اهمیت مداخله زودهنگام: تشخیص و مداخله زودهنگام به طور قابل توجهی شانس بهبود موفقیت آمیز اختلالات خوردن را بهبود می بخشد. تشویق افراد به جستجوی کمک و ارائه حمایت می تواند تفاوت قابل توجهی در نتایج درمان آنها ایجاد کند.
متخصصان پزشکی و سلامت روان: یک تیم درمانی چند رشته ای، شامل ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مانند متخصصان تغذیه، درمانگران، روانپزشکان، و گروه های حمایتی، می توانند مراقبت های جامعی را برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن ارائه دهند.
گزینه های درمانی: رویکردهای درمانی مبتنی بر شواهد، مانند درمان شناختی- رفتاری (CBT)، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، درمان مبتنی بر خانواده (FBT) و دارو (به عنوان مثال، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین برای افسردگی همزمان یا اضطراب)، ممکن است بر اساس نیازهای خاص هر فرد مورد استفاده قرار گیرد.
حمایت از بهبودی: دوستان، خانواده و نزدیکان می توانند با فراهم کردن محیطی بدون قضاوت و درک، ترویج مراقبت از خود، تشویق کمک های حرفه ای و ارتباط آنها با منابع و گروه های حمایتی مربوطه، از افراد مبتلا به اختلالات خوردن حمایت کنند.
در حالی که این مقاله مروری بر درخواست کمک و درمان برای اختلالات خوردن ارائه می دهد، ضروری است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط مشورت کنید تا تشخیص دقیق، توصیه های درمانی شخصی و پشتیبانی مداوم در طول روند بهبودی دریافت کنید.
پیشگیری از اختلالات خوردن
ارتقای مثبت اندیشی بدن: ترویج تصویر مثبت بدن، پذیرش خود و عزت نفس می تواند به جلوگیری از ایجاد اختلالات خوردن کمک کند. تشویق روابط سالم با غذا و پرورش فرهنگ فراگیری و تنوع بدن ضروری است.
برنامه های آموزش و آگاهی: طرح های آموزشی در مدارس، جوامع و محیط های مراقبت های بهداشتی می تواند به طور قابل توجهی از اختلالات خوردن جلوگیری کند. ترویج مداخله زودهنگام، ارائه اطلاعات در مورد عادات غذایی سالم، و افزایش آگاهی در مورد علائم و نشانه های اختلالات خوردن، جنبه های مهم پیشگیری هستند.
شیوه های زندگی سالم: بر اهمیت تغذیه متعادل، غذا خوردن آگاهانه، فعالیت بدنی منظم برای سلامتی به جای کنترل وزن، و پرورش عادات مراقبت از خود تاکید کنید. تشویق افراد به اولویت دادن به سلامت کلی خود می تواند به تصویر بدنی مثبت و رابطه سالم تر با غذا کمک کند.
نتیجه
در نتیجه، اختلالات خوردن، بیماری های روانی جدی هستند که می توانند سلامت جسمی و روحی فرد را از بین ببرند. با این حال، با مداخله و درمان زودهنگام، افراد مبتلا به اختلال خوردن می توانند بهبود یافته و به زندگی سالم و رضایت بخشی ادامه دهند. درک اختلال خوردن و شناخت انواع، علل و علائم هشداردهنده آنها برای درمان موثر بسیار مهم است. با گسترش آگاهی، ارتقای مثبت بودن بدن و ارائه حمایت، می توانیم بر افرادی که با اختلالات خوردن دست و پنجه نرم می کنند تأثیر مثبت بگذاریم. جستجوی کمک حرفهای و مشارکت در درمانهای مبتنی بر شواهد، گامهای اساسی برای بهبودی است.
منبع: وبسایت پی جو
