اگرچه اصطلاح "غذا خوردن" در نام آن وجود دارد، اختلالات خوردن چیزی بیش از غذا است. آنها شرایط پیچیده سلامت روانی هستند که اغلب نیاز به مداخله متخصصان پزشکی و روانشناسی برای تغییر مسیر خود دارند. تنها در ایالات متحده، تخمین زده می شود که 28 میلیون آمریکایی در مقطعی از زندگی خود اختلال خوردن داشته یا داشته اند. این مقاله شش مورد از رایج ترین انواع اختلالات خوردن و علائم آنها را شرح می دهد.
اختلالات خوردن چیست؟
اختلالات خوردن طیفی از شرایط روانی هستند که باعث ایجاد عادات غذایی ناسالم می شوند. آنها ممکن است با وسواس در مورد غذا، وزن بدن یا شکل بدن شروع کنند. در موارد شدید، اختلالات خوردن می تواند عواقب جدی برای سلامتی داشته باشد و در صورت عدم درمان حتی ممکن است منجر به مرگ شود. در واقع، اختلالات خوردن یکی از کشنده ترین بیماری های روانی است که پس از مصرف بیش از حد مواد افیونی در رتبه دوم قرار دارد. افراد مبتلا به اختلالات خوردن می توانند علائم مختلفی داشته باشند. علائم شایع شامل محدودیت شدید غذا، پرخوری و رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ یا ورزش بیش از حد است. اگرچه اختلالات خوردن می‌تواند افراد با هر جنسیتی را در هر مرحله زندگی تحت تأثیر قرار دهد، اما این اختلالات در مردان و افراد ناسازگار جنسیتی به طور فزاینده‌ای شایع است. این جمعیت ها اغلب به دنبال درمان با نرخ های پایین تر هستند یا ممکن است علائم اختلال خوردن خود را به هیچ وجه گزارش نکنند
علائم اختلال خوردن چیست؟
انواع مختلف اختلالات خوردن علائم متفاوتی دارند، اما هر بیماری شامل تمرکز شدید روی مسائل مربوط به غذا و خوردن است و برخی شامل تمرکز شدید روی وزن است. این اشتغال به غذا و وزن ممکن است تمرکز بر جنبه های دیگر زندگی را سخت کند.
- علائم ذهنی و رفتاری ممکن است شامل:
- کاهش وزن چشمگیر
- نگرانی در مورد غذا خوردن در جمع
- اشتغال به وزن، غذا، کالری، گرم چربی یا رژیم گرفتن
- شکایت از یبوست، عدم تحمل سرما، درد شکم، بی حالی یا انرژی اضافی
- بهانه هایی برای اجتناب از صرف غذا
- ترس شدید از افزایش وزن یا "چاق" بودن
- پوشیدن لایه لایه برای پنهان کردن کاهش وزن
- محدود کردن شدید مقدار و نوع غذای مصرفی
- امتناع از خوردن برخی غذاها
- انکار احساس گرسنگی
- ابراز نیاز به "سوزاندن" کالری
- وزن کردن مکرر
- الگوهای پرخوری و پاکسازی
- ایجاد آداب و رسوم پیرامون غذا
- بیش از حد ورزش کردن
- پختن غذا برای دیگران بدون غذا خوردن
- از دست دادن دوره های قاعدگی (در افرادی که عادت ماهانه دارند)
علائم فیزیکی ممکن است شامل:
- گرفتگی معده و سایر علائم گوارشی
- مشکل در تمرکز
- نتایج آزمایش غیر معمول آزمایشگاهی (کم خونی، سطوح پایین تیروئید، سطوح پایین هورمون، پتاسیم پایین، تعداد سلول های خون پایین، ضربان قلب آهسته)
- سرگیجه
- غش کردن
- همیشه احساس سرما می کند
- بی نظمی خواب
- بی نظمی های قاعدگی
- پینه در بالای مفاصل انگشتان (نشانه ای از القای استفراغ)
- پوست خشک
- ناخن های خشک و نازک
- نازک شدن مو
- ضعف عضلانی
- بهبود ضعیف زخم
- عملکرد ضعیف سیستم ایمنی بدن
چه چیزی باعث اختلالات خوردن می شود؟
کارشناسان معتقدند که عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد اختلالات خوردن نقش داشته باشند. یکی از این موارد ژنتیک است. به نظر می رسد افرادی که خواهر یا برادر یا والدینی با اختلال خوردن دارند در معرض افزایش خطر ابتلا به این اختلال هستند. ویژگی های شخصیتی عامل دیگری است. بر اساس یک بررسی تحقیقاتی در سال 2015، به طور خاص، روان رنجوری، کمال‌گرایی و تکانشگری سه ویژگی شخصیتی هستند که اغلب با خطر بالاتر ابتلا به اختلال خوردن مرتبط هستند.
سایر علل بالقوه عبارتند از: فشارهای درک شده برای لاغری، ترجیحات فرهنگی برای لاغری، و قرار گرفتن در معرض رسانه هایی که این ایده آل ها را ترویج می کنند. اخیراً، متخصصان پیشنهاد کرده اند که تفاوت در ساختار مغز و زیست شناسی نیز ممکن است در ایجاد اختلالات خوردن نقش داشته باشد. به طور خاص، سطوح مواد شیمیایی سروتونین و دوپامین پیام‌رسان مغز ممکن است عواملی باشند. با این حال، قبل از نتیجه گیری قوی، به مطالعات بیشتری نیاز است.
انواع اختلالات خوردن
اختلالات خوردن گروهی از شرایط مرتبط است که شامل مشکلات شدید غذا و وزن است، اما هر اختلال علائم و معیارهای تشخیصی منحصر به فردی دارد. در اینجا شش مورد از رایج ترین اختلالات خوردن و علائم آن ها آورده شده است.
1. بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی احتمالاً شناخته شده ترین اختلال خوردن است. به طور کلی در دوران نوجوانی یا بزرگسالی ایجاد می شود و تمایل دارد زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار دهد. افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولاً خود را دارای اضافه وزن می دانند، حتی اگر به طور خطرناکی کم وزن باشند. آنها تمایل دارند دائماً وزن خود را کنترل کنند، از خوردن انواع خاصی از غذاها اجتناب کنند و کالری دریافتی خود را به شدت محدود کنند.
علائم رایج بی اشتهایی عصبی عبارتند از:
الگوهای غذایی بسیار محدود
ترس شدید از افزایش وزن یا رفتارهای مداوم برای جلوگیری از افزایش وزن با وجود کمبود وزن
تلاش بی وقفه برای لاغری و عدم تمایل به حفظ وزن سالم
تأثیر سنگین وزن بدن یا شکل بدن درک شده بر عزت نفس
تصویر بدنی تحریف شده، از جمله انکار کمبود وزن
با این حال، توجه به این نکته مهم است که وزن نباید کانون اصلی تشخیص فرد مبتلا به بی اشتهایی باشد.
استفاده از شاخص توده بدنی به عنوان عاملی در تشخیص منسوخ شده است زیرا افرادی که به عنوان "عادی" یا "اضافه وزن" طبقه بندی می شوند می توانند خطرات مشابهی داشته باشند.
به عنوان مثال، در بی اشتهایی غیر معمول، ممکن است یک فرد معیارهای بی اشتهایی را داشته باشد اما علیرغم کاهش وزن قابل توجه، کم وزن نباشد.
علائم وسواس اجباری نیز اغلب وجود دارد. به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی درگیر افکار مداوم در مورد غذا هستند و برخی ممکن است با وسواس دستور غذاها را جمع آوری کنند یا غذا را احتکار کنند.
آنها همچنین ممکن است در غذا خوردن در جمع مشکل داشته باشند و تمایل شدیدی برای کنترل محیط خود نشان دهند و توانایی خود به خودی بودن را محدود کنند.
بی اشتهایی به طور رسمی به دو زیر گروه تقسیم می شود - نوع محدود کننده و نوع پرخوری و پاکسازی.
افراد مبتلا به نوع محدود کننده فقط از طریق رژیم غذایی، روزه گرفتن یا ورزش زیاد وزن کم می کنند.
افراد مبتلا به پرخوری و پاکسازی ممکن است مقدار زیادی غذا یا خیلی کم بخورند. در هر دو مورد، پس از خوردن غذا، با استفاده از فعالیت‌هایی مانند استفراغ، مصرف ملین‌ها یا دیورتیک‌ها یا ورزش بیش از حد، پاکسازی می‌کنند.
بی اشتهایی می تواند برای بدن بسیار مضر باشد. با گذشت زمان، افرادی که با آن زندگی می‌کنند ممکن است نازک شدن استخوان‌ها، ناباروری، و شکننده شدن موها و ناخن‌ها را تجربه کنند. در موارد شدید، بی اشتهایی می تواند منجر به نارسایی قلب، مغز یا چند عضو و مرگ شود.
اگر دوست دارید بیشتر درباره اختلالات خوردن بدانید پیشنهاد می کنیم مقاله انواع اختلال خوردن و دلایل آن را هم بخوانید.
2. پرخوری عصبی
پرخوری عصبی یکی دیگر از اختلالات معروف خوردن است. مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی نیز در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی ایجاد می شود و به نظر می رسد در بین مردان کمتر از زنان شایع باشد. افراد مبتلا به بولیمیا اغلب در یک دوره زمانی خاص مقادیر زیادی غذا می خورند.
هر قسمت پرخوری معمولاً تا زمانی ادامه می یابد که فرد به طرز دردناکی سیر شود. در طی پرخوری، فرد معمولاً احساس می کند که نمی تواند غذا خوردن را متوقف کند یا میزان غذا خوردن خود را کنترل کند.
پرخوری می تواند با هر نوع غذایی اتفاق بیفتد، اما بیشتر در مورد غذاهایی رخ می دهد که فرد معمولاً از آنها اجتناب می کند. افراد مبتلا به بولیمیا برای جبران کالری مصرفی و تسکین ناراحتی روده سعی در پاکسازی می کنند. رفتارهای رایج پاکسازی شامل استفراغ اجباری، روزه داری، ملین ها، دیورتیک ها، تنقیه و ورزش زیاد است.
علائم ممکن است بسیار شبیه به علائم پرخوری یا پاکسازی زیرگروه های بی اشتهایی عصبی باشد. با این حال، افراد مبتلا به بولیمیا معمولاً به جای از دست دادن مقدار زیادی وزن، وزن نسبتاً معمولی خود را حفظ می کنند.
علائم رایج پرخوری عصبی شامل:
دوره های مکرر پرخوری با احساس عدم کنترل
اپیزودهای مکرر رفتارهای پاکسازی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن
عزت نفس بیش از حد تحت تأثیر شکل و وزن بدن است
ترس از افزایش وزن، با وجود داشتن وزن معمولی
عوارض جانبی پرخوری عصبی ممکن است شامل التهاب و گلو درد، تورم غدد بزاقی، ساییدگی مینای دندان، پوسیدگی دندان، ریفلاکس اسید، تحریک روده، کم آبی شدید و اختلالات هورمونی باشد.
در موارد شدید، پرخوری عصبی همچنین می‌تواند باعث عدم تعادل در سطوح الکترولیت‌ها مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم شود. این می تواند باعث سکته مغزی یا حمله قلبی شود.
3. اختلال پرخوری
اختلال پرخوری شایع ترین شکل اختلال خوردن و یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در بین نوجوانان است.
معمولاً در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی شروع می شود، اگرچه می تواند بعداً ایجاد شود. افراد مبتلا به این اختلال علائمی مشابه علائم بولیمیا یا زیرگروه پرخوری بی اشتهایی دارند. به عنوان مثال، آنها معمولاً مقادیر زیادی غذا را در مدت زمان نسبتاً کوتاه می خورند و در طول پرخوری احساس عدم کنترل می کنند. افراد مبتلا به اختلال پرخوری کالری را محدود نمی کنند یا از رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جبران پرخوری خود استفاده نمی کنند.
علائم رایج اختلال پرخوری عبارتند از:
خوردن مقادیر زیادی غذا به سرعت، مخفیانه و تا زمانی که احساس گرسنگی نمی کند
احساس عدم کنترل در طول دوره های پرخوری
احساس ناراحتی، مانند شرم، انزجار، یا گناه، هنگام فکر کردن به رفتار پرخوری
عدم استفاده از رفتارهای پاکسازی مانند محدودیت کالری، استفراغ، ورزش زیاد، یا استفاده از ملین برای جبران پرخوری
افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب مقدار زیادی غذا مصرف می کنند و ممکن است انتخاب های غذایی مغذی نداشته باشند. این ممکن است خطر عوارض پزشکی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع 2 را افزایش دهد.
4. پیکا
پیکا یک اختلال خوردن است که شامل خوردن چیزهایی است که غذا محسوب نمی شوند و ارزش غذایی ندارند.
افراد مبتلا به پیکا هوس مواد غیر غذایی مانند یخ، خاک، خاک، گچ، صابون، کاغذ، مو، پارچه، پشم، سنگریزه، مواد شوینده لباسشویی یا نشاسته ذرت دارند. پیکا می تواند در بزرگسالان، کودکان و نوجوانان رخ دهد.
اغلب در افراد مبتلا به شرایطی دیده می شود که بر عملکرد روزانه تأثیر می گذارد، از جمله ناتوانی های ذهنی، شرایط رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم، و شرایط سلامت روان مانند اسکیزوفرنی.
افراد مبتلا به پیکا ممکن است در معرض خطر مسمومیت، عفونت، صدمات روده و کمبودهای غذایی باشند. بسته به مواد مصرف شده، پیکا ممکن است کشنده باشد.
با این حال، برای اینکه این بیماری پیکا در نظر گرفته شود، خوردن مواد غیر خوراکی نباید بخشی از فرهنگ یا مذهب فرد باشد. علاوه بر این، نباید از نظر همسالان فرد، آن را یک عمل قابل قبول اجتماعی در نظر گرفت.
5. اختلال نشخوار فکری
اختلال نشخوار فکری یکی دیگر از اختلالات خوردن است که به تازگی شناخته شده است. این وضعیتی را توصیف می کند که در آن شخص غذایی را که قبلاً جویده و بلعیده است پس می گیرد، دوباره آن را می جود و سپس دوباره آن را می بلعد یا تف می دهد. این نشخوار معمولاً در 30 دقیقه اول بعد از غذا رخ می دهد.
این اختلال می تواند در دوران نوزادی، کودکی یا بزرگسالی ایجاد شود. در نوزادان، بین 3 تا 12 ماهگی ایجاد می شود و اغلب خود به خود ناپدید می شود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به این بیماری معمولاً برای رفع آن نیاز به درمان دارند.
اگر در نوزادان برطرف نشود، اختلال نشخوار می تواند منجر به کاهش وزن و سوء تغذیه شدید شود که می تواند کشنده باشد.
بزرگسالان مبتلا به این اختلال ممکن است مقدار غذایی که می خورند را محدود کنند، به ویژه در مکان های عمومی. این ممکن است منجر به کاهش وزن و کاهش وزن آنها شود.
6. اختلال در مصرف غذا اجتنابی/محدود کننده
اختلال مصرف غذای اجتنابی/ محدودکننده نام جدیدی برای یک اختلال قدیمی است. این اصطلاح جایگزین عبارت "اختلال تغذیه در دوران نوزادی و اوایل کودکی" شده است، تشخیصی که قبلا برای کودکان زیر 7 سال اختصاص داشت.
افراد مبتلا به این اختلال به دلیل عدم علاقه به غذا خوردن یا بیزاری از بوها، طعم ها، رنگ ها، بافت ها یا دماهای خاص، دچار اختلال در غذا خوردن می شوند.
علائم رایج آن عبارتند از:
پرهیز یا محدود کردن مصرف غذا که باعث می شود فرد نتواند کالری یا مواد مغذی کافی مصرف کند
عادات غذایی که با عملکردهای اجتماعی معمولی تداخل دارند، مانند غذا خوردن با دیگران
کاهش وزن یا رشد ضعیف برای سن و قد
کمبود مواد مغذی یا وابستگی به مکمل ها یا تغذیه لوله ای
علاوه بر این، شامل پرهیز یا محدودیت غذاها به دلیل در دسترس نبودن یا اعمال مذهبی یا فرهنگی نمی شود.
سایر اختلالات خوردن
علاوه بر شش اختلال خوردن در بالا، سایر اختلالات خوردن کمتر شناخته شده یا کمتر رایج نیز وجود دارد.
اختلال پاکسازی افراد مبتلا به اختلال پاکسازی اغلب از رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ، ملین ها، دیورتیک ها یا ورزش بیش از حد برای کنترل وزن یا شکل خود استفاده می کنند. با این حال، آنها پرخوری نمی کنند.
سندرم شب خوری افراد مبتلا به این سندرم اغلب در شب، اغلب پس از بیدار شدن از خواب، بیش از حد غذا می خورند.
یکی از اختلالاتی که در حال حاضر ممکن است تحت OSFED قرار گیرد، ارتورکسی است. اگرچه ارتورکسیا به طور فزاینده ای در رسانه ها و مطالعات علمی ذکر می شود، DSM هنوز آن را به عنوان یک اختلال خوردن جداگانه به رسمیت نمی شناسد.
افراد مبتلا به ارتورکسیا تمرکز وسواسی بر تغذیه سالم دارند تا حدی که زندگی روزمره آنها را مختل می کند. آنها ممکن است به طور اجباری لیست مواد و برچسب های غذایی را بررسی کنند و با وسواس از حساب های "سبک زندگی سالم" در رسانه های اجتماعی پیروی کنند.
فردی که این بیماری را دارد ممکن است کل گروه های غذایی را حذف کند، از ترس ناسالم بودن آنها. این می تواند منجر به سوء تغذیه، کاهش وزن شدید، مشکل در غذا خوردن در خارج از خانه و ناراحتی عاطفی شود.
افراد مبتلا به ارتورکسیا به ندرت بر کاهش وزن تمرکز می کنند. درعوض، ارزش، هویت یا رضایت آنها به این بستگی دارد که چقدر با قوانین رژیم غذایی خود تحمیلی مطابقت دارند.
چگونه متوجه می شوید که دچار اختلال خوردن هستید؟
اگر اختلال خوردن دارید، شناسایی این عارضه و درمان زودتر شانس بهبودی شما را افزایش می دهد. آگاهی از علائم و نشانه های هشدار دهنده می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا نیاز به کمک دارید یا خیر.
همه همه علائم یا نشانه‌ها را یکجا نخواهند داشت، اما برخی رفتارها ممکن است نشانه‌ای از مشکل باشد، مانند:
رفتارها و نگرش هایی که نشان می دهد کاهش وزن، رژیم غذایی و کنترل غذا به نگرانی های اصلی تبدیل شده است
- اشتغال به وزن، غذا، کالری، چربی، گرم و رژیم غذایی
- امتناع از خوردن غذاهای خاص
- ناراحتی با غذا خوردن در اطراف دیگران
- آداب و رسوم غذایی (ممنوعیت لمس غذاها، خوردن فقط گروه های غذایی خاص)
- نادیده گرفتن وعده های غذایی یا خوردن تنها در وعده های کوچک
- رژیم های مکرر یا رژیم های مد روز
- نگرانی شدید در مورد اندازه، شکل و ظاهر بدن
- چک کردن مکرر در آینه برای نقص های ظاهری
- نوسانات خلقی شدید
اگر این علائم در شما طنین انداز شد و فکر می کنید ممکن است اختلال خوردن داشته باشید، مهم است که برای کمک با یک متخصص پزشکی تماس بگیرید.
تصمیم گیری برای شروع بهبودی اختلال خوردن ممکن است ترسناک یا طاقت فرسا باشد، اما کمک گرفتن از متخصصان پزشکی، گروه های پشتیبانی بهبود اختلال خوردن و جامعه شما می تواند بهبودی را آسان تر کند.
اگر مطمئن نیستید از کجا شروع کنید، می‌توانید برای دریافت پشتیبانی، منابع و گزینه‌های درمانی برای خود یا شخصی که می‌شناسید، با خط کمک انجمن ملی اختلالات خوردن تماس بگیرید.
درمان اختلال خوردن
برنامه های درمانی اختلال خوردن به طور خاص برای هر فرد طراحی شده است و ممکن است شامل ترکیبی از چندین روش درمانی باشد.
درمان معمولاً شامل گفتار درمانی و همچنین معاینات منظم سلامت با پزشک است. مهم است که به دنبال درمان زودهنگام برای اختلالات خوردن باشید، زیرا خطر عوارض پزشکی و خودکشی بالا است.
گزینه های درمانی عبارتند از:
روان درمانی فردی، گروهی یا خانوادگی. نوعی روان درمانی به نام رفتار درمانی شناختی (CBT) ممکن است برای کمک به کاهش یا حذف رفتارهای نابسامان مانند پرخوری، پاکسازی و محدود کردن توصیه شود. CBT شامل یادگیری نحوه تشخیص و تغییر الگوهای فکری تحریف شده یا غیر مفید است.
داروها پزشک ممکن است درمان با داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی یا تثبیت کننده های خلق را برای کمک به درمان اختلال خوردن یا سایر شرایطی که ممکن است همزمان رخ دهد، مانند افسردگی یا اضطراب توصیه کند.
مشاوره تغذیه. این شامل کار با یک متخصص تغذیه برای یادگیری تغذیه مناسب و عادات غذایی است و همچنین ممکن است شامل بازیابی یا مدیریت وزن فرد در صورتی که تغییرات وزنی قابل توجهی داشته باشد، باشد. مطالعات نشان می دهد که ترکیب تغذیه درمانی با شناخت درمانی ممکن است به طور قابل توجهی نتایج درمان را بهبود بخشد.
چگونه به فرد مبتلا به اختلال خوردن کمک کنیم
اگر فکر می کنید فردی در زندگی شما به اختلال خوردن مبتلا است، بهترین راه حل این است که از او حمایت کنید و او را تشویق کنید تا از یک متخصص مراقبت های بهداشتی کمک بگیرد.
این می تواند برای فردی که با اختلال خوردن زندگی می کند بسیار دشوار باشد، اما حمایت از آنها به روش های دیگر به آنها کمک می کند تا در بهبودی خود احساس مراقبت و تشویق کنند.
بهبودی از یک اختلال خوردن می تواند زمان زیادی طول بکشد و این فرد ممکن است دوره هایی از بازگشت به رفتارهای قدیمی را داشته باشد، به خصوص در زمان استرس. اگر به این شخص نزدیک هستید، مهم است که در کنار او باشید و در طول بهبودی او صبور باشید.
راه‌هایی برای حمایت از فرد مبتلا به اختلال خوردن عبارتند از:
گوش دادن به آنها. وقت گذاشتن برای گوش دادن به افکار آنها می تواند به آنها کمک کند احساس کنند شنیده می شوند، مورد احترام و حمایت هستند. حتی اگر با آنچه آنها می گویند موافق نیستید، مهم است که بدانند شما در کنار آنها هستید و کسی را دارند که به او اعتماد کنند.
از جمله آنها در فعالیت ها. می‌توانید تماس بگیرید و آنها را به فعالیت‌ها و رویدادهای اجتماعی دعوت کنید یا بپرسید که آیا می‌خواهند به صورت انفرادی شرکت کنند. حتی اگر نمی‌خواهند اجتماعی باشند، مهم است که بررسی کنید و از آنها دعوت کنید تا احساس ارزشمندی کنند و کمتر تنها شوند.
تلاش برای ایجاد عزت نفس. مطمئن شوید که آنها می دانند که برایشان ارزش و قدردانی می شود، به خصوص به دلایل غیر فیزیکی. به آنها یادآوری کنید که چرا دوست آنها هستید و چرا برای آنها ارزش قائل هستند.
مقوله های بالا به منظور ارائه درک بهتری از رایج ترین اختلالات خوردن و از بین بردن افسانه ها در مورد آنها است.
اختلالات خوردن شرایط سلامت روانی هستند که معمولاً نیاز به درمان دارند. همچنین در صورت عدم درمان می توانند به بدن آسیب برسانند.
اگر اختلال خوردن دارید یا فردی را می شناسید که ممکن است به آن مبتلا باشد، می توانید از یک متخصص مراقبت های بهداشتی که در زمینه اختلالات خوردن تخصص دارد کمک بگیرید.
چه چیزی باعث اختلالات خوردن می شود؟
علت دقیق اختلالات خوردن ناشناخته است. با این حال، بسیاری از پزشکان بر این باورند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، فیزیکی، اجتماعی و روانی ممکن است در ایجاد اختلال خوردن نقش داشته باشد.
به عنوان مثال، منبع مورد اعتماد تحقیقات نشان می دهد که منبع مورد اعتماد سروتونین ممکن است بر رفتارهای خوردن تأثیر بگذارد. سروتونین یک ماده شیمیایی طبیعی مغز است که خلق و خو، یادگیری و خواب و همچنین سایر عملکردها را تنظیم می کند.
فشار اجتماعی نیز می تواند به اختلالات خوردن کمک کند. موفقیت و ارزش شخصی اغلب با زیبایی ظاهری و اندام لاغر به ویژه در فرهنگ غربی برابری می شود. میل به موفقیت یا احساس پذیرش ممکن است رفتارهای مرتبط با اختلالات خوردن را تقویت کند.
چه عوامل خطری با اختلالات خوردن مرتبط است؟
زنان بیشتر از مردان به اختلالات خوردن مبتلا می شوند. سایر عوامل ژنتیکی، اجتماعی و محیطی که ممکن است خطر ابتلا به اختلال خوردن را افزایش دهند عبارتند از:
- سن
- سابقه خانوادگی
- رژیم گرفتن بیش از حد
- سلامت روانی
- انتقال های زندگی
- فعالیت های فوق برنامه
اگرچه این اختلالات در هر سنی ممکن است رخ دهند، اما اختلالات خوردن بیشتر در دوران نوجوانی و اوایل دهه بیست رخ می دهد.
سابقه خانوادگی
ژن ها ممکن است استعداد فرد را برای ابتلا به اختلال خوردن افزایش دهند. طبق گفته کلینیک مایو، افرادی که دارای اقوام درجه یک هستند که دارای اختلال خوردن هستند نیز بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند.
رژیم گرفتن بیش از حد
کاهش وزن اغلب با تقویت مثبت روبرو می شود. نیاز به تایید می تواند شما را به رژیم غذایی شدیدتر سوق دهد که می تواند منجر به اختلال خوردن شود.
سلامت روانی
اگر اختلال خوردن دارید، یک مشکل روانی یا روانی زمینه ای ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشد. این مشکلات می تواند شامل موارد زیر باشد:
- عزت نفس پایین
- اضطراب
- افسردگی
- اختلال وسواس فکری عملی
- روابط آشفته
- رفتار تکانشی
- انتقال های زندگی
برخی تغییرات و رویدادهای زندگی می توانند باعث ناراحتی عاطفی و اضطراب شوند که می تواند شما را مستعد ابتلا به اختلالات خوردن کند. این به ویژه اگر در گذشته با اختلال خوردن دست و پنجه نرم کرده باشید، صادق است. این زمان‌های انتقال می‌تواند شامل جابه‌جایی، تغییر شغل، پایان یک رابطه یا مرگ یکی از عزیزان باشد. سوء استفاده، تجاوز جنسی، و زنای با محارم نیز می تواند باعث اختلال خوردن شود.
فعالیت های فوق برنامه
اگر عضو تیم های ورزشی یا گروه های هنری هستید، در معرض خطر بیشتری هستید. همین امر برای اعضای هر جامعه‌ای که ظاهرشان به عنوان نمادی از موقعیت اجتماعی است، از جمله ورزشکاران، بازیگران، رقصندگان، مدل‌ها و شخصیت‌های تلویزیونی صادق است. مربیان، والدین و متخصصان در این زمینه ها ممکن است به طور ناخواسته با تشویق به کاهش وزن به اختلالات خوردن کمک کنند.
آیا نوجوانان تحت تاثیر اختلالات خوردن هستند؟
نوجوانان به دلیل تغییرات هورمونی در دوران بلوغ و فشار اجتماعی برای جذاب یا لاغر به نظر رسیدن می توانند به ویژه در معرض اختلالات خوردن باشند. این تغییرات طبیعی است و نوجوان شما ممکن است هر چند وقت یکبار عادات غذایی ناسالم را انجام دهد.
اما اگر نوجوان شما شروع به وسواس در مورد وزن، ظاهر یا رژیم غذایی خود کند یا به طور مداوم کم یا زیاد غذا بخورد، ممکن است دچار اختلال خوردن شود. کاهش وزن غیرطبیعی یا افزایش وزن نیز ممکن است نشانه ای از اختلال خوردن باشد، به خصوص اگر نوجوان شما مکرراً در مورد بدن یا اندازه درک شده خود نظرات منفی می دهد.
اگر مشکوک هستید که نوجوانتان دچار اختلال خوردن است، در مورد نگرانی‌های خود صادقانه صحبت کنید. اگر آنها راحت با شما صحبت می کنند، درک کنید و به نگرانی های آنها گوش دهید. همچنین از آنها بخواهید به پزشک، مشاور یا درمانگر مراجعه کنند تا به مسائل اجتماعی یا عاطفی که ممکن است باعث اختلال آنها شود رسیدگی کنند.
آیا مردان تحت تاثیر اختلالات خوردن هستند؟
زنان بیشتر تحت تأثیر اختلالات خوردن قرار می گیرند، اما مردان نیز مصون نیستند. منبع معتبر تحقیقاتی همچنین نشان می دهد که مردان مبتلا به اختلالات خوردن کمتر تشخیص داده شده و تحت درمان قرار نمی گیرند. احتمال کمتری برای تشخیص اختلال خوردن در آنها وجود دارد، حتی زمانی که علائم مشابه (یا حتی مشابه) یک زن از خود نشان دهند.
برخی از مردان از وضعیتی به نام دیسمورفی عضلانی رنج می برند، تمایل شدید به عضلانی شدن. در حالی که اکثر زنان مبتلا به اختلالات خوردن آرزوی کاهش وزن و لاغر شدن دارند، مردان مبتلا به این اختلال خود را بسیار کوچک می بینند و می خواهند وزن خود را افزایش دهند یا توده عضلانی را افزایش دهند. آنها ممکن است رفتارهای خطرناکی مانند استفاده از استروئید داشته باشند و همچنین ممکن است از انواع دیگر داروها برای افزایش سریعتر توده عضلانی استفاده کنند.
تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از مردان جوان مبتلا به اختلالات خوردن به دنبال درمان نیستند زیرا آنها را به طور کلیشه ای اختلالات زنانه می دانند.
هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند به طور کامل اختلال خوردن را درمان کند. اما برخی از داروها می توانند به کنترل علائم اضطراب یا اختلال افسردگی که ممکن است باعث ایجاد یا تشدید اختلال خوردن شما شوند، کمک کنند. اینها می تواند شامل داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد افسردگی باشد.
کاهش استرس از طریق یوگا، مدیتیشن یا سایر تکنیک‌های آرامش‌بخش نیز می‌تواند به شما در کنترل اختلال خوردن کمک کند.
اختلالات خوردن که زنان مسن را آزار می دهد
اختلالات خوردن در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما انگ اجتماعی برخی از زنان مسن را از کمک گرفتن باز می دارد. در اینجا چند راه برای مبارزه با این بیماری وجود دارد.
وقتی به بی اشتهایی، پرخوری عصبی و پرخوری فکر می کنید، احتمالاً دختران نوجوان یا بزرگسالان جوان را تصور می کنید. این به این دلیل است که اختلالات خوردن در اوایل زندگی ظاهر می شود و در زنان بیشتر از مردان است. اما تخمین زده می شود که حدود 13 درصد از زنان بالای 50 سال با یک اختلال خوردن زندگی می کنند.
مراکز درمانی اختلالات خوردن مانند مرکز رنفرو، افزایش 42 درصدی را در زنان بالای 35 سال که در جستجوی کمک هستند، در دهه گذشته گزارش می دهند.
و از آنجا که زنان مسن ممکن است علائم را تشخیص ندهند یا تمایلی به اعتراف آن نداشته باشند، مشکل ممکن است بزرگتر از آن چیزی باشد که ما تصور می کنیم.
تغییر زندگی می تواند باعث اختلالات خوردن شود
برخی ممکن است در دوران نوجوانی خود اختلالات خوردن داشته باشند و چندین دهه بهبودی داشته باشند، اما در سنین بالاتر عود کنند.
دیگران ممکن است برای مدت طولانی درگیر غذا و وزن بوده باشند، اما تا به حال هرگز به خطر نیفتاده اند.
زنان مسن ممکن است برای کنار آمدن با تغییرات عادی چرخه زندگی به کمک نیاز داشته باشند. و زنان مسن‌تر ممکن است برای متعهد شدن به درمان مشکل داشته باشند.
اختلال پاکسازی: چیست؟
اختلال پاکسازی یک اختلال خوردن است که شامل رفتار «پاکسازی» برای کاهش وزن یا دستکاری شکل بدن است. پاکسازی می‌تواند به معنای چند چیز باشد، از جمله:
- استفراغ خود القا شده
- استفاده نادرست از ملین ها یا داروها
- ورزش بیش از حد
- روزه داری
در حالی که این اختلال به اندازه سایر اختلالات خوردن شناخته شده نیست، اختلال پاکسازی یک اختلال خوردن شناخته شده است. این به عنوان یک "اختلال مشخص شده در تغذیه یا خوردن" طبقه بندی می شود.
بسیار مهم است که به یاد داشته باشید که اختلالات خوردن یکی از کشنده ترین شرایط سلامت روان است. آنها می توانند آسیب قابل توجهی به سلامت جسمی و روانی وارد کنند.
اگر علائم اختلال خوردن را تجربه می کنید، به یاد داشته باشید که تنها نیستید و کمک همیشه در دسترس است.
اختلال پاکسازی در مقابل پرخوری عصبی
پرخوری عصبی یک اختلال جدی خوردن است که اغلب در چرخه ای از رفتار پرخوری و به دنبال یک دوره پاکسازی رخ می دهد.
در حالی که پرخوری عصبی و اختلال پاکسازی هر دو می توانند رفتارهای پاکسازی را به اشتراک بگذارند، تفاوت اصلی بین این دو این است که اجبار به پرخوری همراه با پرخوری عصبی وجود دارد.
اختلال پاکسازی منبع مورد اعتماد به عنوان درگیر شدن در رفتارهای پاکسازی بدون اینکه در پاسخ به یک قسمت پرخوری باشد تعریف شده است.
علائم
به عنوان یک اختلال خوردن شناخته شده، اختلال پاکسازی را می توان با بسیاری از علائم مشابه با سایر اختلالات خوردن شناسایی کرد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
دوره های مکرر رفتارهای پاکسازی برای کاهش وزن، از جمله:
استفراغ خود القا شده
مصرف نادرست ملین یا ادرار آور
استفاده نادرست از تنقیه
روزه داری
ورزش بیش از حد
پریشانی عاطفی قابل توجه یا اختلال در زندگی اجتماعی، کاری یا شخصی
ترس از افزایش وزن یا وسواس در مورد کاهش وزن
مشکلات عزت نفس به شدت تحت تأثیر شکل بدن یا وزن است
شما می توانید هر شکل یا اندازه ای داشته باشید و اختلال خوردن داشته باشید. به همین دلیل مهم است که علائم را قبل از آسیب رساندن به سلامت خود بشناسید.
اگر فکر می کنید ممکن است شما یا یکی از نزدیکانتان به اختلال خوردن مبتلا باشید، می توانید یک ارزیابی آنلاین انجام دهید تا مشخص شود آیا رفتارهایی دارید که به طور بالقوه می تواند منجر به اختلال خوردن شود.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که این ارزیابی ها به عنوان یک تشخیص واجد شرایط نیستند. اگر فکر می کنید که دچار اختلال خوردن هستید، با پزشک خود صحبت کنید.
چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟
اختلالات خوردن مانند اختلال پاکسازی می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، صرف نظر از موارد زیر:
- سن
- ارتباط جنسی
- نژاد
- قومیت
- گرایش جنسی
کلیشه ها مبنی بر اینکه اختلالات خوردن فقط دختران نوجوان را تحت تاثیر قرار می دهد نادرست و مضر است. این ایده اغلب می تواند افراد را از جستجوی درمان منصرف کند.
عوامل خاصی وجود دارد که ممکن است به نرخ بالاتر اختلالات خوردن در میان افراد خاص کمک کند. آزار جنسی و فیزیکی، یا شرکت در ورزش های ظاهری یا متمرکز بر وزن، از عوامل خطر بالقوه هستند. در حالی که مطالعات نشان می دهد که اختلالات خوردن در اواخر دوران کودکی و نوجوانی شایع تر است، ممکن است اختلالات خوردن در هر زمانی از زندگی رخ دهد.
مردان نیز در معرض خطر اختلالات خوردن هستند. یک بررسی اخیر به این نتیجه رسید که حداقل 25 درصد از افراد مبتلا به اختلالات خوردن مرد هستند. به علاوه، اختلالات خوردن مانند اختلال پاکسازی در میان مردان با سرعت بیشتری نسبت به زنان در حال افزایش است.
افرادی که دارای اختلال خوردن هستند نیز احتمال بیشتری دارد که همزمان دچار اختلال خلقی دیگری شوند. یک مطالعه به این نتیجه رسید که 89 درصد از افراد مبتلا به اختلالات خوردن اغلب دارای اختلالات خلقی همزمان هستند، مانند:
اضطراب
افسردگی
مسائل مربوط به کنترل تکانه
مصرف مواد
اختلالات خوردن یک وضعیت جدی سلامت روان است، نه یک انتخاب. هیچ شرمی در کمک گرفتن وجود ندارد.
درمان ها
درمان اختلال پاکسازی ممکن است بر اساس هر فرد متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است از برنامه های درمان بستری و بهبودی فشرده تر بهره مند شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است گزینه های درمانی سرپایی را ترجیح دهند.
درمان بستری در مواردی که نیاز به نظارت پزشکی یا ارزیابی روزانه دارند، بیشتر است. درمان سرپایی ممکن است شامل روان درمانی و مشاوره تغذیه باشد.
داروها برای درمان اختلال پاکسازی استفاده نمی شوند. در عوض، آنها ممکن است برای درمان اختلالات خلقی همزمان که ممکن است باعث ایجاد استرس اضافی شوند یا مقابله با بهبودی را دشوارتر کنند، تجویز شوند. با پزشک خود در مورد گزینه های دارویی صحبت کنید.
اثرات جانبی
اختلال پاکسازی می تواند عوارض جانبی جدی زیادی برای سلامتی شما ایجاد کند، از جمله:
- احساس ضعف
- پوسیدگی دندان
- تورم گلو
- تورم صورت
- نوسانات خلقی
- ضربان قلب نامنظم و سایر مشکلات قلبی
- دست های زخمی
- عوارض بارداری
- نارسایی کلیه
- مشکلات گوارشی یا یبوست
- کم آبی بدن
- کمبود مواد مغذی
- عدم تعادل الکترولیتی یا شیمیایی
استفراغ خود القا شده همچنین می تواند منجر به آسیب شدید به سایر نواحی بدن شما در طول زمان شود، از جمله موارد زیر:
- دندان ها
- مری
- دستگاه گوارش
- سیستم قلبی عروقی
منبع: وبسایت پی جو
