در این مطلب از سایت پی جو به بررسی انواع داروهای شل کننده عضلات به همراه کاربردها و عوارض جانبی آنها می پردازیم.
انواع داروهای شل کننده عضلات و کاربرد آنها
مجله سلامت پی جو - داروهای شل کننده عضلات، داروهایی هستند که برای کاهش انقباض عضلات استفاده می‌شوند. این داروها در طیف گسترده‌ای از کاربردها استفاده می‌شوند، از جمله درمان اسپاسم عضلات، تسکین درد مزمن و کمک به جراحی. داروهای شل کننده عضلانی انواع مختلفی دارند که برای اسپاسم‌های ناشی از بیماری‌های عصبی، گرفتگی‌های عضلانی ساده و سایر شرایط تجویز می‌شوند. پزشکان بر اساس عامل ایجادی درد و اسپاسم عضلانی، شل کننده‌های عضلانی مناسب را توصیه می‌کنند. مصرف این داروها بدون تجویز پزشک و در دوزهای نامناسب می‌تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند.
نحوه عملکرد داروهای شل کننده عضلات
داروهای شل کننده عضلات با مسدود کردن انتقال پیام‌های عصبی به عضلات، باعث شل شدن آنها می‌شوند. این کار باعث کاهش درد و سفتی در عضلات می گردد.
انواع داروهای شل کننده عضلات
داروهای شل کننده عضلات در دو گروه اصلی قرار می‌گیرند که به شرح زیر می باشند:
- داروهای شل کننده عضلات با اثر کوتاه‌مدت: این داروها معمولاً برای درمان اسپاسم عضلات حاد استفاده می‌شوند.
- داروهای شل کننده عضلات با اثر طولانی‌مدت: این داروها معمولاً برای درمان اسپاسم عضلات مزمن استفاده می‌شوند.
کاربردهای داروهای شل کننده عضلات
داروهای شل کننده عضلات در طیف گسترده‌ای از کاربردها استفاده می‌شوند، از جمله:
- درمان اسپاسم عضلات: اسپاسم عضلات، انقباض غیرطبیعی و دردناک عضلات است. داروهای شل کننده عضلات می‌توانند برای درمان اسپاسم عضلات ناشی از شرایط مختلفی مانند آسیب، بیماری یا جراحی استفاده شوند.
- تسکین درد مزمن: داروهای شل کننده عضلات می‌توانند برای تسکین درد مزمن ناشی از شرایط مختلفی مانند آرتروز، فیبرومیالژیا و روماتیسم استفاده شوند.
- کمک به جراحی: داروهای شل کننده عضلات می‌توانند برای کمک به جراحی‌ها استفاده شوند. این داروها می‌توانند برای شل کردن عضلات و تسهیل جراحی استفاده شوند.
بهترین داروهای شل کننده عضلات
همچنین اگر شما به حوزه داروها و انواع آن علاقه دارید، شما می توانید در سایت پی جو در بخش "دانستنی های دارویی" در خصوص انواع داروها و کاربردهای آنها اطلاعات کامل و جامعی کسب کنید.
داروی باکلوفن Baclofen
باکلوفن، شل‌کننده عضلانی مرکزی، با کاهش انتقال پیام‌های عصبی به عضلات، گرفتگی‌ها و دردهای عضلانی را در بیماران ام اس و سایر بیماری‌های عصبی مربوط به نخاع کاهش می‌دهد. این دارو همچنین می‌تواند فعالیت ماهیچه‌ها را بهبود بخشد و به بیماران کمک کند تا کارهای روزمره خود را راحت‌تر انجام دهند.
داروی بوتولینوم توکسین Botulinum Toxins
بوتولینوم توکسین، یک سم عصبی قدرتمند است که با فلج کردن عضلات عمل می‌کند. این دارو در موارد مختلفی از جمله درمان اسپاسم عضلات، استرابیسموس، هایپرهیدروزیس و چین و چروک‌های صورت استفاده می‌شود. مکانیسم اثر بوتولینوم توکسین به این صورت است که از طریق مهار آزادسازی استیل کولین، انتقال پیام‌های عصبی به عضلات را مسدود می‌کند. این امر باعث می‌شود که عضلات منقبض نشوند و شل شوند.
داروی کاریسوپرودول Carisoprodol
کاریسوپرودول، یک شل کننده عضلانی مرکزی است که با کاهش انتقال پیام‌های درد به مغز، درد و اسپاسم عضلات را تسکین می‌دهد. این دارو به صورت قرص خوراکی مصرف می‌شود و معمولاً برای درمان درد عضلانی حاد، مانند درد ناشی از کشیدگی، رگ به رگ شدن و آسیب‌های عضلانی، تجویز می‌شود. کاریسوپرودول یک داروی مضعف CNS است و می‌تواند باعث خواب‌آلودگی، سرگیجه و ضعف شود. همچنین، مصرف این دارو با خطر وابستگی همراه است؛ بنابراین، مهم است که این دارو را طبق تجویز پزشک مصرف کنید.
داروی کلرزوکسازون Chlorzoxazone
کلرزوکسازون، یک شل کننده عضله مرکزی است که با کاهش انقباض عضلات، درد و اسپاسم را تسکین می‌دهد. این دارو با اثر بر نخاع و نواحی تحت قشری مغز عمل می‌کند. مکانیسم اثر کلرزوکسازون به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که با مهار آزادسازی هیستامین، لکوترین‌ها و سایر واسطه‌های التهابی عمل می‌کند. این امر باعث کاهش تحریک عصبی و شل شدن عضلات می‌شود.
داروی سیکلوبنزاپرین Cyclobenzaprine
سیکلوبنزاپرین، یک شل کننده عضلات اسکلتی است که با ریلکس کردن عضلات، درد و ناراحتی ناشی از کشیدگی، رگ به رگ شدن و سایر آسیب‌های عضلانی را تسکین می‌دهد. این دارو به صورت کوتاه مدت، همراه با استراحت، فیزیوتراپی و سایر اقدامات، استفاده می‌شود. سیکلوبنزاپرین با عمل در مغز و سیستم عصبی، به عضلات اجازه می‌دهد تا ریلکس شوند. این دارو با مهار انتقال پیام‌های درد به مغز، درد را نیز تسکین می‌دهد.
داروی دانترولن Dantrolene
دانترولن، یک داروی شل کننده عضلات است که برای درمان اسپاسم عضلانی ناشی از بیماری‌های عصبی، آسیب‌های عضلانی و سایر شرایط استفاده می‌شود. این دارو همچنین به عنوان داروی کمکی در درمان هیپرترمی بدخیم، سندرم نورولپتیک بدخیم و کمبود فسفریلاز عضلات استفاده می‌شود.
مکانیسم اثر دانترولن به دو صورت است. اول اینکه با مهار آزاد شدن کلسیم از رتیکولوم سارکوپلاسمیک، از انقباض عضلات جلوگیری می‌کند. دوم اینکه به طور مستقیم بر روی عضلات اسکلتی عمل می‌کند و ارتباط بین تحریک عصبی و انقباض را قطع می‌کند.
داروی متاکسالون Metaxalone
متاکسالون، یک داروی آرام‌بخش عضلانی است که برای درمان درد و ناراحتی ناشی از درد عضلانی حاد استفاده می‌شود. این دارو همچنین در اختلالات گیجگاهی-فکی حاد به عنوان درمان کمکی استفاده می‌شود. مکانیسم اثر متاکسالون به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که با اثر بر روی سیستم عصبی مرکزی، باعث کاهش درد و اسپاسم عضلات می‌شود.
داروی متوکاربامول Methocarbamol
متوکاربامول، یک داروی شل کننده عضلانی است که برای تسکین درد و ناراحتی ناشی از درد عضلانی حاد و استخوانی استفاده می‌شود. این دارو معمولاً به صورت قرص خوراکی مصرف می‌شود، اما فرم تزریقی آن نیز برای کنترل انقباضات عضلانی بیماری کزاز تجویز می‌شود. متوکاربامول به طور مستقیم بر روی عضلات عمل نمی‌کند، بلکه با اثر بر روی سیستم عصبی مرکزی، باعث کاهش درد و اسپاسم عضلات می‌شود. این دارو معمولاً برای دوره‌های کوتاه مدت، حداکثر 10 روز، استفاده می‌شود.
داروی تیزانیدین Tizanidine
تیزانیدین، یک داروی شل کننده عضلانی است که برای تسکین اسپاسم عضلانی طولانی مدت ناشی از بیماری‌های عصبی مانند ام اس و آسیب‌های نخاعی استفاده می‌شود. اسپاسم عضلانی زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات به طور غیر ارادی منقبض می‌شوند. این انقباضات می‌توانند دردناک و ناراحت‌کننده باشند و حرکت را دشوار کنند.
داروی ایبوپروفن+متوکاربامول Ibuprofen+Methocarbamol
ایبوپروفن و متوکاربامول، دو داروی محبوب هستند که به طور جداگانه برای تسکین درد و التهاب استفاده می‌شوند. ترکیب این دو دارو می‌تواند به طور موثری گرفتگی عضلانی دردناک را درمان کند. ایبوپروفن یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است که با مهار آنزیم سیکلوکسیژناز، تولید پروستاگلاندین را کاهش می‌دهد. پروستاگلاندین مسئول درد، التهاب و تب است. متوکاربامول یک شل کننده عضلانی مرکزی است که با اثر بر روی سیستم عصبی مرکزی، باعث شل شدن عضلات می‌شود.
عوارض جانبی داروهای شل کننده عضلات
داروهای شل کننده عضلات می‌توانند عوارض جانبی مختلفی داشته باشند، از جمله:
- خواب‌آلودگی
- گیجی
- سرگیجه
- ضعف
- تحریک‌پذیری
- سردرد
- تهوع
- استفراغ
- یبوست
- تغییرات خلقی
- واکنش‌های آلرژیک
همچنین شما برای توانبخشی عضلات و مقالات مرتبط با آن می توانید به این مقاله رجوع کنید: مرکز تخصصی توانبخشی پزشکی سینا طب
سخن آخر
داروهای شل کننده عضلات داروهایی هستند که برای کاهش انقباض عضلات استفاده می‌شوند. این داروها در طیف گسترده‌ای از کاربردها استفاده می‌شوند، مهم است که پیش از مصرف هرگونه دارو با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید تا از عوارض جانبی احتمالی جلوگیری کنید.
در اینجا چند نکته کلیدی برای استفاده ایمن از داروهای شل کننده عضلات آورده شده است که به شرح زیر می باشند:
- اگر باردار یا شیرده هستید، قبل از استفاده از داروهای شل کننده عضلات با پزشک خود مشورت کنید.
- اگر مشکل کبدی یا کلیوی دارید، قبل از استفاده از داروهای شل کننده عضلات با پزشک خود مشورت کنید.
- اگر داروهای دیگری مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از داروهای شل کننده عضلات با پزشک خود مشورت کنید.
- داروهای شل کننده عضلات می‌توانند عوارض جانبی مختلفی داشته باشند، از جمله خواب‌آلودگی، گیجی، سرگیجه و ضعف. هنگام استفاده از این داروها، مراقب باشید و از انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند، خودداری کنید.
- داروهای شل کننده عضلات می‌توانند با الکل تداخل داشته باشند. هنگام استفاده از این داروها، از مصرف الکل خودداری کنید.
نکته: توجه داشته باشید این مقاله صرفاً در جهت آگاهی و اطلاعات دارویی شما می باشد. همچنین شما در سایت پی جو برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه داروهای شل کننده عضلات این مقاله را "11 راهکار طبیعی برای افزایش حجم عضله" نیز می تونید مطالعه نمایید.
بانک مشاغل برتر