در این مطلب از سایت پی جو به بررسی ورزش های رزمی و انواع آن می پردازیم!
ورزش های رزمی : هنرهای دفاع شخصی و مبارزه
پی جو - ورزشهای رزمی به مجموعهای از هنرهای رزمی و تکنیکهای مبارزه اطلاق میشود که به منظور توسعه مهارتهای فنی، دفاع شخصی و یا تقویت روحیه و جسمی انجام میشوند. ریشه تاریخی هنرهای رزمی اصلیترینشان اکثراً از مناطق شرق آسیا میباشد. امروزه، ورزشهای رزمی ترکیبی از چندین رشته مختلف میباشند و بعضی از آنها با استفاده از تجهیزات و سلاح تمرین میشوند درحالیکه برخی دیگر بدون هیچ تجهیزاتی انجام میگیرند.
با وجود تصورهای غلطی که برخی از افراد دارند و فکر میکنند که هنرهای رزمی همراه با خشونت است، واقعیت این است که در تمرینات رزمی، شما نه تنها مهارتهای مبارزه اخذ میکنید بلکه یاد میگیرید چگونه از خود دفاع کنید و از قسمتهای مختلف بدن بهترین حفاظت را داشته باشید. هدف اصلی هنرهای رزمی، خودسازی ذهن، تقویت بدن و تحقق روحیه ورزشکاران است. تمرینات ورزشی در زمینههای روحی، جسمی و احساسی به افراد چالشهایی ارائه میدهند. این ورزش ها از دیرباز در فرهنگ های مختلف جهان وجود داشته اند و امروزه نیز در سراسر دنیا طرفداران زیادی دارند.
ورزش رزمی چیست؟
ورزش رزمی، یک فرهنگ و فن است که تاریخچهای باستانی دارد و در طول زمان به شکلها و سبکهای مختلفی تکامل یافته است. این هنرها علاوه بر اینکه در فیلمهای اکشن مورد استفاده قرار میگیرند، برخی افراد نیز آن را به عنوان یک فعالیت ورزشی جذاب و مفید در نظر میگیرند.
هنرهای رزمی شامل مجموعهای از تکنیکها، حرکات و استراتژیها برای دفاع شخصی، مهارت های جسمانی و تقویت روحیه میشوند. این ورزشها به عنوان یک وسیله برای تقویت استقامت، افزایش اعتماد به نفس و کسب مهارت های مبارزه مورد توجه قرار میگیرند.
ورزش رزمی میتواند شامل انواع مختلفی باشد، از جمله کاراته، تایکواندو، کونگ فو، جودو و بوکس. هر یک از این سبکها ویژگیها و قوانین خاص خود را دارند که به اهداف مختلفی میپردازند.
شرکت در مسابقات ورزشی رزمی نیز یک فرصت برای اثبات مهارتهای خود و اندوختن تجارب جدید در محیط رقابتی را فراهم میکند. علاوه بر این، تمرینات رزمی میتواند به بهبود تعادل، انعطاف و تناسب اندام کمک کند.
باشگاههای رزمی در اکثر شهرها و کشورها وجود دارند و افراد مختلف، بدون توجه به سن و جنس، میتوانند در این مکانها ثبتنام کرده و به تجربه و یادگیری هنرهای رزمی پرداخته و از فواید آنها بهرهمند شوند.
تاریخچه ورزش های رزمی
تاریخچه ورزش های رزمی به هزاران سال پیش بر می گردد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ورزش های رزمی در مصر باستان، چین، هند، ژاپن و سایر نقاط جهان در دوران باستان وجود داشته اند.
در ایران نیز ورزش های رزمی از دیرباز وجود داشته اند. از جمله قدیمی ترین ورزش های رزمی ایرانی می توان به زورخانه خوانی و کشتی اشاره کرد.
همچنین اگر شما به حوزه ورزش و تفریح علاقه دارید، شما می توانید در سایت پی جو در بخش "ورزش و تفریح" اطلاعات کامل و جامعی در این زمینه کسب کنید.
هنرهای رزمی به چند دسته تقسیم می شوند؟
هنرهای رزمی به تقسیمبندیهای مختلفی قابل تشخیص هستند که از جمله آنها میتوان به تفاوت در استفاده از سلاح یا عدم استفاده از آن اشاره کرد. در این راستا، هنرهای رزمی را به سه دسته اصلی "مسلح"، "بیسلاح" و "مسلح و بیسلاح" تقسیم کرد. دسته مسلح، مهارتهایی چون شمشیرزنی و تیراندازی با کمان را شامل میشود که هرکدام نیازمندیها و اصول خاص خود را دارند. در حالی که دسته بیسلاح، بر روی تکنیکهای مبارزه بدون استفاده از سلاح تمرکز دارد، شامل مواردی همچون کاراته، جودو و جوجیتسو میشود. دسته مسلح و بیسلاح، شاهد تلفیقی از هنرهای رزمی با و بدون استفاده از سلاح است که به عنوان مثال در آیکیدو و هاپکیدو دیده میشود. این تقسیمبندیها نشان از تنوع و پوشش گسترده هنرهای رزمی دارد که هر یک از آنها جوانب منحصر به فرد خود را با تأکید بر توسعه مهارتهای جسمانی، روحی و اخلاقی ارائه میدهند. انتخاب یک سبک خاص از هنرهای رزمی معمولاً به نیازها و تمایلات فردی بستگی دارد.
انواع ورزش های رزمی
موی تای (Muay Thai)
موی تای یکی از جذابترین و خشنترین رشتههای رزمی است که دارای یک تاریخچه غنی و جذاب است. در سال ۱۷۶۷، نای کانومتام، یک جنگنده بسیار معروف، توسط برمهها دستگیر شد. به منظور به دست آوردن آزادی خود، نای به پیشنهاد داد تا با ۱۲ نفر از قویترین مردان برمه مبارزه کند. در این مبارزه دشوار تن به تن، نای توانست همگی را شکست دهد و آزادی خود را به دست آورده و به سرزمین خود، سیام، بازگشت. این پیروزی باعث محبوبیت بسیار زیاد موی تای شد.
موی تای، یک هنر مبارزه تایلندی، با ویژگیهای مشت زنی خاص خود، از جمله ضربات برهمه بدن، طیف وسیعی از تکنیکهای دفاع شخصی و سبک آزادی برخوردار است. نام این رشته از واژههای "موی" که به مبارزه اشاره دارد و "تای" که از ابتدای تایلند گرفته شده است، میآید. مسابقات موی تای در ۵ راند سه دقیقهای با زمان استراحت دو دقیقهای بین هر راند برگزار میشود.
افتتاح رسمی این ورزش در ایران به سال ۱۳۶۸ با بازگشت محمد توحیدی، کاپیتان تیم ملی کاراته، اتفاق افتاد و سپس در سال ۱۳۷۳ توسط فدراسیون ورزشهای رزمی به رسمیت شناخته شد. این ورزش نه تنها یک فعالیت ورزشی بلکه یک هنر مبارزهای فراگیر شده است که از جنبههای فیزیکی و روحی بسیار تأثیرگذار است.
کاراته
کاراته، یک رشته رزمی مشهور، دو سبک اصلی به نامهای "کنترلی" و "غیر کنترلی" دارد. سبک کنترلی مثل شیتوریو، بر تکنیکهای کنترلی و غیر خشن تمرکز دارد، درحالیکه در قدرت دست و پا کمتر است. از سوی دیگر، سبک غیر کنترلی مانند کیوکوشین، با قدرت دست و پا بسیار بالا و ضربات ویرانگر شناخته میشود، اما در مقابل ضربات سر، سرعت دست کمتری دارند. همچنین، بدن آنها به عنوان یکی از سفتترین بدنها در رشتههای رزمی شناخته میشود.
کاراته به دو بخش اصلی "کاتا" (هنر نمایشی) و "کمیته" (هنر مبارزه) تقسیم میشود. هنرجوهای سبکهای مختلف ممکن است در دسته وزنیهای مختلف شرکت کنند؛ به عنوان مثال، کیوکوشین کاراتهها در دسته وزنی سنگین مشغول به فعالیت هستند. اغلب کاراتهکاها، بدون توجه به سبک، در کوتاه قد هستند.
کیوروگی (تکواندو)
کیوروگی یکی از جذابترین جنبههای تکواندو است که به مبارزات دیدنی و هیجانانگیز این رشته رزمی اشاره دارد. تفاوت مهم تکواندو با سایر رشتههای رزمی در سطح حفاظتی ویژهای است که ورزشکاران از آن بهره میبرند. از لوازم محافظ مانند ساق بند، کاپ، لثه، هوگو و کلاه در تکواندو استفاده میشود تا امنیت و سلامتی ورزشکاران تضمین شود.
در کیوروگی، ضربات پا به تنه ۲ امتیاز دارند و اگر این ضربه چرخشی باشد، ۴ امتیاز محسوب میشود. همچنین، ضربات پا به سر حریف ۳ امتیاز داشته و اگر چرخشی باشد، ۵ امتیاز میگیرد. همچنین، مشت زدن به آبگاه حریف ۱ امتیاز به ورزشکار منتقل میکند.
مبارزات تکواندو در ۳ راند ۲ دقیقهای برگزار میشوند و ورزشکاران در این مدت روی تشک مسابقه یا "شیاپ چانگ" به قضاوت یک داور و ۴ داور کناری میپردازند تا امتیازها و پیروزی مبارزه را مشخص کنند.
اُ اسپرت (O-Sport)
او اسپرت یا O-Sport یکی از نوعهای هنرهای رزمی در جهان است که تاریخچهی جالب و دیرینهای دارد. این ورزش به دوران باستان در ایران باستان باز میگردد، زمانی که پادشاه تمدن ایلام دو فرزند جنگجو به نامهای Tis و Kopan را برای مبارزه با یکدیگر تشویق میکرد. پس از ساخت معبد زیگورات در حدود 291 سال قبل از شروع المپیک یونان، مسابقات این ورزش در ایران باستان برگزار میشد. کشفیات در روستای آرجان نیز نشان میدهد که ورزش رزمی در ایران باستان وجود داشته است، با تصاویر و نقوش حکشده در جامهای مفرغی که به وجود این ورزش اشاره دارند.
امروزه، ورزش O-Sport به عنوان یک برند تجاری در زمینه ورزشهای رزمی ایرانیان شناخته میشود و از عبارت "اورجینال پرشین اسپرت" بهعنوان مخفف برند استفاده میشود. این ورزش در سال 1378 توسط برادران منوچهری در همدان پایهگذاری شد و در سال 1385 بهطور رسمی در سطح ملی و بینالمللی شناخته شد.
ساواته (Savate)
ساواته یا "کفش کهنه"، یک هنر رزمی فرانسوی است که در قرن نوزدهم توسط بوکسور فرانسوی به نام مایکل کاسیوس سازماندهی شد. این هنر رزمی توسط شاگردان مایکل، چارلز و هربرت لکور، در سال ۱۸۳۰ بنیانگذاری شد. در زمان ناپلئون، سربازان فرانسوی از ساواته برای مبارزه با همتایان انگلیسیشان استفاده میکردند. ساواته در المپیک ۱۹۲۴ پاریس بهعنوان یک رشته نمایشی حضور داشت و از کفش مانند کشتی به عنوان ابزار مبارزه استفاده میشد.
در ساواته، ضربات دست و پا به عنوان سلاحهای سرد استفاده میشوند و تکنیکهای ایستاده یا پرش نیز در آن وجود دارد. مبارزان با دستکشهای رنگی مبارزه کرده و درجه بندی بر اساس رنگ دستکشها صورت میگیرد (آبی، سبز، قرمز، سفید، زرد، نقرهای ۱ تا نقرهای ۵). مسابقات ساواته در ۲ تا ۵ راند با مدت زمان ۱ تا ۲ دقیقهای برگزار میشود. این هنر رزمی در دو سبک "آسوت" (نمایش تکنیکها) و "کامبت" (وارد کردن ضربات به صورت کامل) اجرا میشود.
سامبو (Sambo)
سامبو، یک رشته رزمی با تاریخچه عریض، در دهه ۱۹۲۰ در ارتش سرخ شوروی به منظور تقویت قوای سربازان در مبارزات تن به تن ایجاد شد. ویکتور اسپیریدونوف و واسیلی اوشچپکوف روسی در سال ۱۹۳۷ این رشته رزمی را با سبکهای امروزی پایهگذاری کردند و آناتولی خارلامپیف نیز در تحکیم و بنیانگذاری سامبو سهم بزرگی داشت. در سال ۱۹۳۸، جمهوری شوروی سامبو را بهعنوان یک ورزش رسمی تایید کرد.
سامبو به دو روش استایل (شامل گلاویز شدن، پرتاب کردن و ضربه زدن و قفل کردن دست و پا ممنوع) و کامبت (در این روش تمام تکنیکهای قفل کردن و خفه کردن دست و پا آزاد است) تقسیم میشود. این ورزش در ایران از سال ۱۳۸۹ توسط استاد کارگری فعال شده و آموزشها و مسابقات آن برگزار میشود.
بوکس
بوکس یا ورزش مشتزنی، یک ورزش پرتحرک و پرطرفدار است که با نامهای مختلفی چون بوکسینگ نیز شناخته میشود. این ورزش در دهههای گذشته توانسته جلب توجه زیادی از طرف علاقهمندان به ورزش را بهخود اختصاص دهد. ورزش بوکس مناسب برای افراد جوان و نوجوان است و از تجهیزاتی مانند لباس بوکس، دستکش و کلاه استفاده میکند.
بوکسورها در طول مسابقات با استفاده از ضربات سخت مشت به سمت حریف حرکت کرده و سعی در شکست حریف دارند. این ورزش از قدیمیترین ورزشهای شناختهشده است و در ابتدا در جوانان باستان، سپس در ارتباط با گلادیاتورها در امپراتوری روم به وجود آمد. ورزش بوکس در ۶۸۸ سال قبل از میلاد مسیح ابداع شد و اولین شواهد بصری در کتیبههای سومری و مجسمههای اکتشافی مصر ظاهر شد.
با گذر زمان، بوکس بهصورت مدرن در کشورهای مختلف جا افتاده و بهعنوان یک ورزش رسمی توسط انجمنها و فدراسیونهای ورزشی تأیید شد. در ایران، تاریخچه ورزش بوکس به سال ۱۳۱۴ با آموزش توسط هوارد کانکلین باسکرویل، یک معلم آمریکایی در تبریز، بازمیگردد. سپس در سال ۱۳۱۸، مسابقات رسمی بوکس در ایران آغاز شد و در سال ۱۳۲۱ فدراسیون بوکس ایران تأسیس شد. از آن زمان، ورزش بوکس در ایران به ادامه فعالیت خود ادامه داده و جایگاه خود را در میان ورزشهای محبوب کشور حفظ کرده است.
ووشو
ووشو یک ورزش رزمی چینی است که به عنوان زیرمجموعهای از کنگ فو شناخته میشود. این ورزش دارای مهارتهای جنگیدن و فنون متنوعی است و از زمان حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح با تاریخچهای طولانی در چین آغاز شده است. ووشو به عنوان یکی از برترین ورزشهای رزمی در جهان شناخته میشود و در طول تاریخ، مختلف گروهها و اساتید در چین سبکهای مختلف ووشو را توسعه دادهاند.
ورزش ووشو شامل مبارزات با سلاح و بدون سلاح میشود و باعث آمادگی ذهنی و جسمی برای مبارزه میشود. تکنیکها و حرکات ووشو از تقلید از حرکات حیوانات مختلف مانند پلنگ، مار، ببر و اژدها الهام گرفتهاند. این ورزش به شکلهای مختلفی در جهان وجود دارد و در ایران نیز از دهه 1380 با تأسیس فدراسیون مستقل ووشو به عنوان یک ورزش رزمی معرفی شده و در سراسر کشور ادامه یافته است.
جودو
جودو یک ورزش هنرهای رزمی است که از ژاپن به دیگر کشورها گسترش یافته است. جیگورو کانو، ابداعکننده این ورزش، در سال 1882 این ورزش را از جوجیتسو ابداع کرد. او با حذف برخی حرکات خطرناک، جودو را شکل داد. فدراسیون جهانی جودو در سال 1951 تأسیس شد و این ورزش به المپیک در سال 1964 وارد شد. کلمه "Ju" به معنای آرام و "Do" به معنای راه یا روش است، بنابراین Judo به معنای "روش آرام" یا "روش انعطافپذیری" ترجمه میشود.
هدف اصلی جودو این است که حریف را به زمین بزند. این ورزش شامل فنون تکنیکی خاصی است که به منظور کنترل حریف و پرتاب او به زمین بهکار میروند. جودوکاران لباس خاصی به نام "جودوگی" میپوشند که به رنگهای سفید و آبی میباشد. رتبه جودوکاران بر اساس رنگ کمربند آنها مشخص میشود که از سفید، زرد، سبز، بنفش، قهوهای تا سیاه میرسد.
در ایران، جودو از سال 1330 مورد توجه قرار گرفت و در سال 1354 فدراسیون جودو در این کشور تأسیس شد. این ورزش در ایران به عنوان یک فعالیت رسمی شناخته شده و از آن زمان به ادامه دادن فعالیتهای خود ادامه داده است.
آیکیدو
آیکیدو یک هنر رزمی ژاپنی است که توسط استاد موریهه اوشیبا ابداع شد. این ورزش بر اساس اصول متحدشدن با انرژی و به کارگیری راه و روش برای کنترل حرکات حریف بدون آسیب رساندن به او مبتنی است. کلمه "آیکیدو" از کلمات ژاپنی "آی" به معنای متحدشدن، "کی" به معنای انرژی و "دو" به معنای راه و روش تشکیل شده است.
آیکیدو برخلاف بسیاری از ورزشهای رزمی، به جای استفاده از قدرت فیزیکی برای مقابله با حریف، بیشتر بر تکنیکهای دفاعی و کنترل حرکات تمرکز دارد. این ورزش به ویژه شهرت خود را در زمینه دفاع شخصی کسب کرده است. در آیکیدو امکان استفاده از سلاحهای سرد نیز وجود دارد، از جمله چوب یا شمشیر.
استاد احمدعلی، با اتکا به تجربیات خود از تدریس تکنیکهای اصلی آیکیدو در ایران به شیوهای مشابه با ژاپن به اعضا این ورزش آموزش میدهد. او در ایران با تلاش و تدریس فراگیران خود، باعث گسترش آیکیدو و تأسیس باشگاههای مختلف در سطح کشور شده است.
دیگر ورزش های رزمی
- باگوآ
- کیوکوشین
- کیک بوکسینگ
- جوجیتسو
- کن دو
- هاپکیدو
- تانگ سو دو
- تای چی چوان
- نینجوتسو
- تکواندو
- سای سن سو
- سومو
- شمشیربازی
- کبدی
- کشتی آزاد
- کشتی فرنگی
- کشتی آلیش
- کشتی کچ
- کوک سول وان
- ووینام
- وینگ چون
- کونگ فو توا سنتی
- موی تای
- جیت کان دو
- چون کوک دو
- یان یوان
- کاپوئرا
هدف از ورزش های رزمی
هدف از ورزش های رزمی، دفاع از خود در برابر حملات احتمالی است. علاوه بر این، ورزش های رزمی دارای مزایای زیادی برای سلامت جسمی و روحی انسان هستند.
مزایای ورزش های رزمی
ورزش های رزمی دارای مزایای زیادی برای سلامت جسمی و روحی انسان هستند. از جمله این مزایا می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- افزایش تناسب اندام
- تقویت عضلات و استخوان ها
- افزایش انعطاف پذیری
- بهبود هماهنگی و تعادل
- کاهش استرس و اضطراب
- افزایش اعتماد به نفس
- آموزش مهارت های دفاع شخصی
انتخاب ورزش رزمی مناسب
انتخاب ورزش رزمی مناسب، به عوامل مختلفی مانند سن، جنسیت، شرایط بدنی، علاقه و هدف از ورزش بستگی دارد.
سخن آخر
ورزش های رزمی، هنرهای ارزشمندی هستند که می توانند به بهبود سلامت جسمی و روحی انسان کمک کنند. بهتر است برای یادگیری و استفاده از مهارت های ورزش های رزمی با متخصصین این رشته در باشگاه های مربوطه مشورت نمایید.
همچنین شما در سایت پی جو می توانید در خصوص انواع ورزش و کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه این مقاله را "معرفی انواع ورزش در دنیا" نیز مطالعه نمایید.