معرفی ساز سنج و سيمبال
در طبقهبندی سازها،ساز سنج و سیمبال در دستهبندی ساز پركاشن، ايديوفون (هواصدا) با زير و بمي نامشخص، concussion (صدا در اثر به هم زدن دو بخش ساز ايجاد مي شود) قرار میگیرد.
ابعاد و اندازهی ساز سنج و سیمبال (Cymbal)؛
مساحت ساز تقريباً 41 تا 56 سانتيمتر؛ ضخامت ساز بین 1 تا 2 میلیمتر؛ وزن هر سيمبال تقريباً 1500 تا 2500 گرم؛ جنس این ساز از آلیاژهای برنج، نقره نیکلی و برنز میباشد.ساز سنج و سیمبال در زبان آلماني ((Türkisches) Becken-Paar, Becken a due) در زبان فرانسوي (cymbals) و در زبان ایتالیایی piatti (a due), cinelli نامیده میشود.عبارت سيمبال (همچنين زيمبال يا زيمبل)، كه هر نوع ساز شبيه سيمبال را توصيف ميكند، از كلمه لاتين cymbalum و كلمه يوناني kýmbalon به معناي فنجان گرفته شده است.امروزه خانواده سازهاي سيمبال شامل يك جفت سيمبال معلق و هايهت (hi-hat) است. صدا در جفت سيمبالها و هايهت با ضربه زدن يك صفحه در مقابل ديگري توليد ميشود، در حاليكه سيمبال معلق با يك استيك يا ملت (mallet) زده ميشود.در بسياري از فرهنگها و تمدنها ضربهزدن يك سيمبال در مقابل ديگري، يكي از قديميترين تكنيكهاي توليد صدا است. ضربه زدن به يك صفحه با استيك (همانند سازهاي پركاشن) به عنوان امتياز انحصاري براي سبك موسيقي غربي شناخته ميشود.جفت سيمبالها بويژه براي تقويت (accentuate) اوج موسيقي (musical climax) استفاده ميشوند و از دوره رمانتيك نقش مهمي در اركستر داشتهاند. صداي قوي اين ساز ميتواند بالاي صداي تمام سازهای اركستر قرار بگيرد.در گروههاي موسيقي سازهاي بادي و نظامي، سيمبالها هميشه يكي از مهمترين سازها بودهاند. مطمئناً عملكرد ريتميك (آهنگين) و صداي متمايز آنها بخشي جداييناپذير از اين نوع موسيقي است كه بدون آن نميتوان اين نوع موسيقيها را متصور شد.
تاریخچه ساز سنج و سیمبال (cymbal)؛
كلمه سيمبال (cymbal) همچنين cimbel يا cymbal برگرفته از كلمه لاتين سيمبالوم (cymbalum) (سيمبال جمع سيمبالوم است كه براي يك جفت سيمبال بكار مي رود).سيمبالها ريشه در آسيا دارند و از قديميترين سازهاي پركاشن هستند. اين سازها ارتباط نزديكي با شعائر و آداب و رسوم مذهبي دارند (به عنوان مثال سوگواریهای مذهبي مراسمهاي خاكسپاري)، اگرچه اين سازها براي همراهي در مراسمهاي رقص نيز مورد استفاده قرار ميگيرند، رقصندهها سيمبالها را در اطراف گردنهايشان روي يك ريسمان آويزان ميكنند و هر گاه لازم باشد آنها را ميزنند. سيمبالها تا به امروز به صورت به صورت جفتي مورد استفاده قرار ميگيرند و تكنيكهاي نواختن شامل استروكهاي تك، استريسياتي strisciatti (چرخاندن هر دو صفحه در مقابل يكديگر) و رولها هستند.
انواع مختلفي از سيمبالها قبلاً در عهد كهن موجود بودهاند:
جفت بزرگي از سيمبالها با يك ساختار كه قوياً مشابه با سيمبالهاي امروزي است
سيمبالهاي كوچك كه همانند كستانتها (سيمبالهاي انگشتي) نواخته ميشدند.
صفحاتي با يك انحناي رو به بالاي كوچك در لبه و يك گنبد گلداني شكل (سيمبال چيني)؛
دو نيمكره با بندها (تسمهها) يا دستگيرههاي چرمي.
تاریخچه ساز سنج و سیمبال (cymbal) از شرق تا اروپا؛