نمادگرایی در هنر: اشیاء مخلوط
گاهی اوقات یک نقاشی از اشیاء معمولی که بسیار ساده به نظر می‌رسد، میتواند مفاهیم عمیقی در خود نهفته داشته باشد که هنرمند قصد داشته این مفاهیم را به صورت رمزی و یا یک جور نمادگرایی، انتقال دهد. این گونه نمادگرایی‌ها مرکز توجه و صحبت در هر نقاشی هستند. معروف‌ترین آنها تابلوی شام آخر است که لئوناردو داوینچی مفاهیم نمادین بسیاری در آن گنجانده است. از دوران‌های قدیم در دنیای هنر، چیزی بیش از صرف بروز فیزیکی چیزها، آدم‌ها و اشیاء، به نمایش گذاشته شده است. در سایت هزارویک‌بوم در مجموعه مطالبی جدید با نام «نمادگرایی در هنر» به فراموش‌شده‌ترین و ناشناخته‌ترین استفاده اشیاء مخلوط و بی‌جان در سمبولیسم می‌پردازیم.
این مطالب را به دو بخش کلی «اشیاء مخلوط» و «طبیعت بی‌جان» دسته‌بندی می‌شوند. در هریک از این بخش‌ها، نیز به نمونه‌های مرتبط اشاره خواهیم کرد. پس از اینکه با استفاده نمادین از اشیاء معمول و ساده در نقاشی‌ها آشنا شدید، درک و نگاهتان به نقاشی‌ها تغییر خواهد کرد.
البته به خاطر داشته باشید همیشه هم هدف هنرمند از استفاده از اشیاء خاصی که در تاریخ هنر مفهومی نمادین دارند، انتقال پیام و مفهوم نمادین نبوده است. این مسئله تنها به موضوع و قصد هنرمند وابسته است. حتی برخی هنرمندان مانند سالوادور دالی، اشیاء را در مفهومی به غیر از معنی نمادین مرسومشان به کار می‌برند.
البته در نهایت، همه ما آزادیم که برداشت دلخواهمان را از نقاشی‌ها داشته باشیم. در این مطلب توضیح مختصری از دو نماد و مفهوم آنها که در دسته اشیاء مختلط قرار می‌گیرند، ارائه می‌دهیم.
۱. گوسفند قربانی (Sacrificial Lamb)
گوسفند قربانی در بیشتر مواقع تصویری نمادین از اشتیاق مسیح است. دوره زمانی از ورود مسیح به شهر اورشلیم، شامآخر، ستایش در باغ و به صلیب کشیده شدن مسیح در روز بعد، تمام این اتفاقات با هم به اشتیاق مسیح شناخته می‌شوند.
تمام اتفاقات در نهایت نشان‌دهنده تمایل قلبی مسیح به مرگ بودند. و این حواسته مسیح برای اصلاح قوم یهود بود. او درباره خیانت در میان دوازده یارش، مرگ و شکنجه‌ای که در انتظارش بود، آگاهی داشت با این وجود اجازه داد سرنوشت رخ دهد. این خصوصیات همه در نمادی به شکل گوسفند قربانی گنجانده شده‌اند. در بسیاری از نقاشی‌های دوران رنسانس یک گوسفند قربانی شده در کنار مسیح به چشم می‌خورد.
۲. قاقم (Ermine)
قاقم یک راسوی دم کوتاه نژاد اروپایی است که رنگ قهوه‌ای دارد. ولی در روزهای سرد زمستان روی بدن این جانور موهای سفیدی می‌روید. نام قاقم، تداعی کننده آن چهره سفید زمستانی است.
قاقم با موهای سفید، یک افسانه خاص خود دارد. طبق باور عامه مردم، یک قاقم ترجیح می‌دهد بمیرد تا اینکه موهایش لکه‌دار شود. طبق این افسانه، در دوران رنسانس هنرمندان از قاقم برای نمایش پاکدامنی استفاده می‌کردند. معروف‌ترین نمونه استفاده از قاقم نقاشی «بانویی با قاقم» اثر لئوناردو داوینچی است.
مطالب مرتبط:
نکاتی برای عکاسی در پاییز
معروف‌ترین هنرمندان امپرسیونیست - قسمت دوم
نگاهی به فیلم استاکر ساخته آندری تارکوفسکی
منبع: 1001 بوم
بانک مشاغل برتر