نامه ها و وصیت نامه ابراهیم منصفی به همراه برخی دست نوشته ها
در ادامه می توانید نامه ها و وصیت نامه ابراهیم منصفی را به همراهی برخی دست نوشته های او مشاهده کنید. همچنین نامه سهیل نفیسی نیز در بین این مجموعه قرار دارد.
ابراهیم منصفی (رامی) شاعر، ترانهسرا و خواننده جنوبی است که در سال 1324 در بندعباس متولد شد. به گزارش ایسنا، او از آغازگران شعر نو در هرمزگان بود که با بهرهگیری از فرهنگ اقلیمی و گرایش به شعر زمانه، نقش مهمی در فرهنگ و هنر مردمی و شعر و موسیقی جنوب ایفا کرد.
رامی از اولین شاعرانی بود که راه و رسم شعر نیمایی را در هرمزگان گسترش داد به گونهای که پس از مرگش، او را «نیمای جنوب» نامیدند. او همچنین توانست با اتکا به گویش محلی و رویکرد به موسیقی جهانی، راه بکر، زیبا و پرتوانی را در ترانهسرایی بگشاید.
آثار منصفی از آغاز موج نو ادبیات در نشریاتی چون «خوشه» به سردبیری احمد شاملو، « آبنوس»، «تماشا»، مجله «موسیقی» و همچنین در گفتوگوهای سیروس طاهباز با شاعران نوپرداز جنوب در مجله «فردوسی» به چاپ رسیده است.
منوچهر آتشی، رامی را به تعبیری آغازگر دور جدیدی از شعر در بندرعباس و جنوب دانسته که هم در فرهنگ بومی ریشه و هم به شعر مدرن گرایش داشته است.
این شاعر فقید میگوید: منصفی یک چهره واقعا ناب و ظریف بود که متأسفانه به علت فقر اقتصادی و فرهنگی در جنوب ایران، او و هنرمندانی مثل او نتوانستند به جایگاهی که سزاوارشان بودند، برسند.
علی باباچاهی نیز میگوید: نثر پررمق و ذهنیت خلاق منصفی درباره شعر و موسیقی هرمزگان در میزگرد شاعران نوپرداز که در سال 46 به دعوت سیروس طاهباز، در تهران برپا شده بود و در مجله «فردوسی» با عنوان «گفتوگو با شاعران سرزمین آفتاب داغ» منتشر شد، بسیار زیبا و عمیقتر از دیگر شاعران همنسل من بود.
این شاعر رامی را شاعری شوریده و عاشق مینامد و میگوید: وی طبعا آدمهای مجنونی مثل من را بیشتر به خود جذب میکرد.
همچنین سهیل نفیسی - آهنگساز و ترانهخوان شعرهای رامی که آلبومهای «ریرا» و «ترانههای جنوب» را دارد - درباره او میگوید: ابراهیم که نسل در نسل، جوانان و مخاطبان تازهای را گرد آثارش جمع میسازد، ضرب پرتوان و لحن خوش کلمات در ترانههایش، نه تنها بر ماهیت بیرمق ترانههای محلی پیش از خود که حول موضوعاتی بیمایه میگذرند، تأثیر میگذارد و آن را متحول میسازد، بلکه به عنوان یکی از نادرترین نمونههای موسیقی مردمی سرشار از مفاهیم انسانی و لمس احساساتی همچون عشق، رنج و سرمستی است.
ابراهیم منصفی علاوه بر شاعری، در بازیگری، بداههپردازی و طنز نیز استعداد داشت. او در سه فیلم کوتاه به نامهای «برکه خشک»، «هجرت» و «کالنگهایم را دوست دارم» و فیلم «نهنگ» به کارگردانی حسن بنیهاشمی بازی کرده است.
منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی با مرگی خودخواسته به زندگی اش پایان داد.