ماه تنها قمر سیارهٔ زمین است که با بازتاباندن نور خورشید، شبهای زمین را کمی روشن میکند. ماه پنجمین قمر طبیعیِ بزرگ در سامانهٔ خورشیدی در میان ۱۷۳ قمر موجود در این سامانه است. قطرِ ماه حدودِ ۳٬۵۰۰ کیلومتر است. جوّ ندارد و در پهنهٔ آن دهانههای برخوردی درپیِ برخوردِ سنگهای آسمانی پدید آمده است.
قطر کرهٔ ماه یکچهارمِ کرهٔ زمین است و هیچ سیارهٔ دیگری در سامانهٔ خورشیدی، نسبت به اندازهٔ خود، دورگردی به این بزرگی ندارد. چگالی ماه چهارپنجم چگالی زمین است.
انسانها از قدیم از کرهٔ ماه و چرخش منظم آن برای گاهشماری، بهویژه در کشاورزی، بهره میگرفتند. مسافران و دریانوردان نیز از نور و حضور ماه برای جهتیابی و ناوبری استفاده میکردند؛ ماه همچنین در اسطورههای اقوام حضور زیادی داشته و در برخی فرهنگها حتی آن را بهعنوان یک ایزد پرستش میکردهاند. گرانش (جاذبهٔ) ماه باعث بهوجود آمدن جزر و مد آبهای کرهٔ زمین میشود. گرانش کرهٔ ماه همچنین باعث باثبات ماندن محور گردش زمین به دور خود میشود که درصورت عدم وجود ماه، انحراف محوریِ زمین مرتباً تغییر میکرد و این امر باعث آشفته شدن آبوهوا و فصلها در زمین میشد
ماه به دور زمین می چرخد.
ماه 27 روز و 7 ساعت و 43 دقیقه و 11.6 ثانیه طول می کشد تا به دور زمین بچرخد و به نقطه ی اول خود برسد.
ماه تنها ماهواره ی طبیعی زمین است.
فاصله ی متوسط ماه تا زمین 384403 کیلومتر است.
بلندترین کوه موجود در ماه 4700 متر است، و حال آن که ارتفاع اورست 8848 متر است.
اولین شخصی که پا به ماه گذاشت نیل آرمسترانگ نام داشت.
سمتی از ماه که ما می توانیم از زمین آن را ببینیم طرف نزدیک و سمت دیگر طرف دور نام دارد.
ماه در روز بسیار گرم و در شب بسیار سرد است. دمای متوسط سطح ماه در روز 107 درجه ی سلسیوس و در شب 153- درجه ی سلسیوس است.
جذر و مد اساساً به علت نیروی گرانش کره ی ماه است.
ماه گرفتگی یا خسوف زمانی اتفاق می افتد که زمین بین ماه و خورشید قرار گیرد.