بررسی فیلم بزرگترین شومن
کارگردان فیلم بزرگترین شومن : Michael Gracey
نویسنده فیلم بزرگترین شومن : Jenny Bicks, Bill Condon
بازیگران فیلم بزرگترین شومن : Hugh Jackman, Michelle Williams, Zac Efron
خلاصه داستان فیلم بزرگترین شومن : فیلمی است بر اساس زندگی فینیاس تیلور بارنوم که بنیانگر سیرک بارنوم و بیلی و همچنین یک نویسنده، ناشر و نیکوکار بود...
فیلم بزرگترین شومن در محتوایات داستانی نه ولی در شکل ظاهر بیشتر شبیه به یکی از فیلم های دیزنی به نام اخبار Newsies است فیلم بزرگترین شومن در زمانی که شخصیت های آن دارند شعر می خوانند و می رقصند یک فیلم شاد و سرزنده است اما در بین این سکانس ها متوجه می شویم که فیلم دچار مشکلهایی هم هست و همیشه سرزنده و شاد نیست. فیلم در لحظاتی که موزیکال است با استفاده از موزیک های بی نظیر زوج معروف یعنی «بنج پاسک» و «جاستین پال» قوی است اما در لحظات درام پر شده از کلیشه های مختلف است که با نخ و سوزن به هم وصل شده اند . این فیلم براساس واقعیت نوشته شده است.بازیگر نقش اول فیلم یعنی «هیو جکمن» شخصیت کاریزماتیکی دارد و می داند که در طی صحنه های موزیکال چگونه باید چشم بینندگان را به پرده بدوزد اما به هر روی، عملکرد او در «بزرگ ترین شومن»(The Greatest Showman) فاصله زیادی با بهترین بازی هایش دارد.
علی رغم اینکه «بزرگ ترین شومن»(The Greatest Showman) ادعا می کند که قصد دارد داستان یک شومن به نام «پی.تی بارنام» را که در قرن 19 در سیرکی مشغول به فعالیت بود روایت کند، روایت فیلم به همان اندازه شعبده بازی های «بارنام» غیر واقعی و اغراق شده است. البته «بزرگ ترین شومن»(The Greatest Showman) سعی می کند که خودش را به دیگر وقایع مرتبط کند، برای مثال سعی می کند تا تشابهاتی بین کسانی که در گروه «بارنام» جدا افتاده هستند و کسانی که در سال 2017 در جامعه طرد می شوند و مورد تنفر قرار می گیرند پیدا کند. در عین اینکه همچین المان ها و عناصری در فیلم وجود دارند، اما بسیاری از آن ها به نظر اجباری و تحمیل شده به داستان هستند و در واقع، حقیقت بزرگی که در لایه های زیرین داستان هست را نادیده می گیرند؛ به واقع این حقیقت این است که «بارنام» از این افراد برای رسیدن به خواسته های شخصی خود بهره برداری می کند( فیلم نامه این بخش از داستان را کمرنگ می کند، به این صورت که سعی می کند سیرک را مکانی چند فرهنگ نشان دهد که هر کس می تواند برای به قدرت رسیدن از آن استفاده بکند).
شگفت انگیز است که لحظات موزیکال داستان تا چه حد قدرت بیشتری از لحظات دراماتیک و سکانس های این چنینی دارند. این اختلاف، باعث هر چه بیشتر دیده شدن نقطه قوت اصلی فیلم می شود، اما در عین حال نقطه ضعف اصلی آن را نیز پر رنگ می کند. هر دفعه که «هیو جکمن» یا یکی از همراهان او شروع به آواز خواندن می کنند، شما دوست دارید که بر روی صندلی خود نشسته و از فیلم لذت ببرید. به محض اینکه صحنه موزیکال تمام می شود، احتمال ترجیح می دهد که برای خریدن خوراکی یا رفتن به دستشویی از سالن خارج شوید. داستان و روایت مسیر بسیار آشنایی را طی می کنند. «بارنام»، فرزند کوچک یک خیاط فقیر، عاشق دختری از طبقه بالاتر می شود و پس از اینکه مقدار کمی پول( با تاکید بر روی مقدار کمی پول) جمع می کند تصمیم به ازدواج با او می گیرد. پس از مشغول شدن به یک سری از شغل های معمول و رایج برای پشتیبانی کردن از همسر(با بازی «میشل ویلیامز») و دو دخترش، او تصمیمی بسیار ریسکی گرفته و یک موزه را خریداری می کند. وقتی که میزان استقبال از موزه بسیار پایین است( مردم علاقه زیادی به پیکر هایی از جنس موم و یا آثار ساخته شده از پوست ندارند)، او تصمیم می گیرد تا این محل را تبدیل به مکانی برای نشان دادن عجایب انسانی بکند؛ زنی که ریش دارد(کیالا ستل)، یک دورف(سم هامفری)، یک هنرمند بندبازی(سندایا) و دیگر نمونه های این شکلی. کار «بارنام» یک شبه رونق می گیرد و تماشاگران زیادی برای دیدن نمایش او می آیند. او سپس با فردی به نام «فیلیپ کارلایل»(با بازی زک افران) همکاری می کند که ارتباطات قوی ای دارد. «فیلیپ» ترتیب حضور ملکه ویکتوریا را در یکی از نمایش های او می دهد. زمانی که «بارنام» در انگلستان به سر می برد با خواننده ای به نام «جنی لیند»(ربکا فرگوسن) آشنا می شود که به لقب « شبگرد سوئیسی» می شناسندش و بارنام موفق می شود که جنی را قانع کند تا در توری که در ایالات متحده آمریکا خواهند داشت همراه آن ها برود.
مسیر بسیار قابل پیش بینی بارنام از اوج گرفتن، سقوط و اوج گیری مجدد، خلاقیت را در فیلم نامه می کشد و به آن اجازه قد علم کردن نمی دهد. «بزرگ ترین شومن»(The Greatest Showman) بر روی دو عنصر برای موفقیت خود حساب ویژه ای باز کرده است؛ آهنگ های فیلم که موقتا می توانند بیننده های جوان را از پس زدن فیلم منصرف کنند(کار «پاسک» و «پال» با الهام از موسیقی پاپ و هیپ-هاپ ساخته شده است) و عامل دوم نیز حضور قابل اعتماد «هیو جکمن» است. به نظر نمی رسد که سازندگان این فیلم از حضور موسیقی های بی مورد که بعضا می شنویم ناراحت باشند و به همین دلیل می گوییم که این مورد، بزرگ ترین نقطه فروش برای «بزرگ ترین شومن»(The Greatest Showman) محسوب می شود.
فیلم موزیکالی که هیچ گونه پیش زمینه ای نداشته باشد( بر خلاف فیلم های دیگر که معمولاً یا یک اقتباس هستند و یا یک بازسازی) از گونه فیلم هایی است که در طی سالیان در خطر نابود شدن قرار داشته است و البته اکران کاملاً شکست خورده «اخبار»(Newsies) در سال 1992 این جریان را به سوی نابودی کشاند. احیای مجدد این ژانر در یکی دو سال گذشته با قدرت آهنگ سازی و نوشتن متن این آثار توسط زوج «پاسک» و «پال» به ما یادآوری می کند که یک اثر موزیکال خوب ساخته شده تا چه حد می تواند متعالی باشد. «بزرگ ترین شومن»(The Greatest Showman) در یک سری از موارد مثل نحوه داستان گویی در سطح پایین تری از «لالالند»(La La Land) قرار می گیرد اما جذابیت آن برابر و یا حتی بیشتر از بازسازی هایی مثل «دیو و دلبر»(Beauty and the Beast) محسوب می شود. «بزرگ ترین شومن»(The Greatest Showman) یک فیلم خانوادگی است که با صحنه های پر زرق و برق شلوغ که موسیقی خوبی نیز بر روی آن قرار گرفته است و این صحنه ها را شما را برای مدت زمان 105 دقیقه فیلم سر پا نگه می دارند و نه داستان گویی آن.
بررسی فیلم بزرگترین شومن
برگرفته از : سایت نقد فارسی
مطالب مرتبط:
فیلم های برتر 2017
معرفی 2 ستاره معروف در 100 سال گذشته (1)
بهترین انیمیشن های سینمای ژاپن
بررسی فیلم محوشدگی in the fade
انیمیشن کوتاه برتر تاریخ