اما برای آنکه واقعا یک شهروند کانادایی شوید، لازم است ابتدا چندین گام بردارید، از جمله زندگی در این کشور به مدت ۶ سال، حفظ بهترین منش و رفتارتان، و دانستن چیزهایی راجع به کشوری که به زودی وطن یا خانه صدایش میکنید.
در ادامه برای کسانی که واقعا میخواهند به سوی شمال قارهی امریکا حرکت کنند، توضیح می دهیم که چطور به کانادا مهاجرت کنیم.
مقدمه: مطمئن شوید ذاتا شهروند کانادا نیستید
قبل از آنکه برای درخواست شهروندی خود را به زحمت بیندازید، بررسی کنید آیا از قبل شهروند کانادا هستید یا خیر.
دولت کانادا چند اخطار برای شهروند بودن در نظر گرفته است حتی اگر آنجا به دنیا نیامده باشید، و بسیاری از آنها به شهروندی والدینتان بستگی دارد. شاید جایی در طول مسیر، به صورت پنهانی وضعیت آنها را به ارث برده باشید.
حداقل ۱۸ سال سن داشته باشید.
اگر این سوال چطور به کانادا مهاجرت کنیم از طرف شما دخترخانم یا آقا پسری است که از نظر قانونی بزرگسال محسوب نمیشوید، راه دشواری پیش رو دارید.
برای افراد زیر سن قانونی لازم است والد یا سرپرست قانونیشان فرم درخواست را پر کند؛ آنها باید مقیم دائم کانادا باشند (در ادامه در این باره بیشتر توضیح میدهیم)؛ و والد باید خود شهروند کانادا باشد یا همزمان برای شهروندی کانادا درخواست دهد.
به عنوان مهاجران متخصص وارد شوید.
کانادا یک سیستم سریع و سرراست به نام اکسپرساینتری برای مهاجرت دارد. کارگران ماهر از این طریق میتوانند در قالب یک نقش یا وظیفه وارد کشور شوند.
تمام متقاضیان در اکسپرساینتری بر اساس استعدادهای خاص و دورنمای شغلی امتیازات ویژهای میگیرند و با سایر متقاضیان رتبهبندی میشوند. آنهایی که در صدر ردهبندی قرار دارند برای اخذ اقامت دعوت میشوند.
مسکن دائمی در کانادا داشته باشید.
افراد برای آنکه مقیم دائم شوند میتوانند از بین چندین راه یکی را انتخاب کنند. میتوانند از طریق محلهی مورد انتخابشان درخواست دهند، یک مسیر کارآفرینی را پشت سر بگذارند، از یکی از اعضای خانواده که در کانادا زندگی میکند کمک بگیرند، یا از طریق کبک اقدام کنند که شرایط مهاجرتی خاصی دارد.
ساکنان دائم تحت پوشش خدمات درمانی قرار میگیرند و میتوانند مشغول به کار یا تحصیل شوند و به هرجایی در کانادا سفر کنند. فقط نمیتوانید رای بدهید، نامزد احراز یک مقام شوید، یا شغلی با دسترسی زیاد به اطلاعات امنیتی را در دست بگیرید.
قصدتان را از اقامت اعلام کنید.
اگر برای اقامت دائم دعوت شدهاید، باید برنامههایتان را برای ماندن در کانادا تایید کنید. دولت اقامت دائم را به صورت زندگی در کانادا حداقل برای دو سال از یک دورهی ۵ ساله تعریف میکند. اگر به این اندازه درون مرزهای کانادا زمان سپری نمیکنید، وضعیت اقامت دائمتان را از دست میدهید.
اگر در کانادا زندگی نمیکنید، باید با عنوان رسمی شناخته شدهی خادم تاجوتخت خارج از کانادا کار کنید یا با اعضای خانوادهی خاصی که بندگان تاجوتخت هستند در خارج از کانادا زندگی کنید.
شش سال را در آن محل سکونت سپری کنید.
ساکنان دائم همیشه شهروند نمیشوند. حد نصاب شهروندی بالاتر است. اگر در کانادا زندگی میکنید، حتما اقامت دائم داشتهاید و برای حداقل ۱،۴۶۰ روز (سه دورهی ۳۶۵ روزه) در شش سال درست پیش از تاریخ درخواستتان درکانادا به صورت فیزیکی حضور داشته باشید.
همچنین باید طی هر چهار سال تقویمی که کاملا یا تا حدودی در ۶ سال قبل از تاریخ درخواست قرار میگیرد، برای ۱۸۳ روز (نصف یک سال) حضور داشته باشید.
به عبارت دیگر، زمان سپری شدهتان در کانادا باید ثابت باشد.
سابقهی مالیات بر درآمدتان را اثبات کنید.
مانند شرایط اقامت، باید بتوانید ارزش چهار سالهی اظهارنامهی مالیاتیتان را در دورهای شش ساله که به تاریخ درخواستتان منتهی شود، اثبات کنید.
آنها اساسا میخواهند ببینند آیا شغلتان قانونی است یا خیر.
انگلیسی یا فرانسوی صحبت کنید.
مانند کشورهای زیاد دیگری، کانادا دو زبان رسمی دارد: انگلیسی و فرانسوی. برای آنکه بتوانید شهروند شوید، فقط باید یکی را بلد باشید. لازم نیست روان صحبت کنید، فقط به اندازهای که بتوانید گفتوگویی کوتاه انجام دهید، آدرس بدهید، از گرامر پایه استفاده کنید، و به واژگان را به قدر کافی بلد باشید که بتوانید خود را توصیف کنید.
مدارک کتبی را همراه با درخواستتان ارسال خواهید کرد، اما یک پلیس شهروندی تصمیم آخر را میگیرد که آیا انگلیسی یا فرانسویتان به اندازه ی استانداردها خوب است یا خیر.
چیزهایی دربارهی کانادا بدانید.
احتمالا باید دستی به سر و روی دانشتان از کانادا بکشید، چون دولت نیز دربارهی تاریخ، ارزشها، موسسهها، و نمادهای کانادا یک امتحان رسمی میگیرد.
اگر بین ۱۶ و ۶۴ سال سن داشته باشید این امتحان را میدهید. معمولا، به صورت کتبی است، اما پلیس شهروندی ممکن است به صورت شفاهی نیز سوالاتی بپرسد.
بدانید چرا درخواستتان ممکن است رد شود.
به دلایلی ممکن است گذشتهتان شما را از تبدیل شدن به یک شهروند کانادایی بازدارد.
برای مثال، دولت از اعطای شهروندی به افرادی که طی چهار سال ارائهی درخواستشان جرمی مرتکب شدهاند یا به خاطر ارتکاب جرم در حال محاکمه باشند، چشمپوشی میکند.
همچنین مشخص میکند که افراد زندانی نمیتوانند از محکومیتشان در قبال اخذ اقامت دائم استفاده کنند. (که اصلا با ” قصد اقامت” جور در نمیآید.)
برای لباسهای بادوام مناسب آبوهوای محلیتان هزینه کنید.
کانادا بعد از روسیه دومین کشور وسیع روی زمین است. به این ترتیب، یک ” آبوهوای کانادایی ” منحصر ندارد، درحالیکه مردم فکر کنند بیشتر اوقات فقط سرد است.
برای مثال، با توجه به این که چقدر تا ساحل بریتیش کلمبیا نزدیک هستید، بهار میتواند از اوایل فوریه شروع شود و دمای تابستان میتواند در بازهی ۹۰ درجه سلسیوس هم قرار بگیرد.
پس اگر به دنبال مکانی برای اقامت دائم هستید، تحقیق کنید که هوا آنجا چطور است. در این صورت برای خرید اقلام غیرضروری پول یا فضا را به هدر نمیدهید.
از سنتهای زندگی جدیدتان بهترین استفاده را ببرید.
حالا که کشور خانهتان را پشت سر گذاشتهاید ، آنچه کانادا را منحصر به فرد میکند با آغوش باز بپذیرید.
بسیاری از کاناداییها علاقهی عمیقی به تیم هورتونز، زبان عامیانهی عجیب، سفرای مشهور و هاکی ابراز میکنند.
هیچ کسی از شما انتظار ندارد سراسیمه به درون این دنیای جدید شیرجه بزنید، اما اگر میخواهید یک شهروند واقعی شوید، شرایط رسمی فقط شروع راه شما هستند.بیشتر تلاش کنید.
ترجمه:تحریریه سایت کسب و کار بازده_اسما حسنی
منبع: بیزنس اینسایدر