۱۳ اختلال روانی رایج که زندگی
اختلال روانی یک عبارت بسیار فراگیر برای توصیف کردن بسیاری از بیماری های روحی، روانی و رفتاری است که باعث اختلال تفکر، احساس و رفتار صحيح در امور روزمره زندگي فرد می‌شود. پژوهشگران معتقدند بسیاری از اختلالات روانی در سالهای نوجوانی و جوانی و همزمان با ورود فرد به اجتماع و محیط کار و دانشگاه رخ می‌دهد. عموم این اختلالات روانی قابل درمان هستند و این درمان به شرطی است که علایم زودهنگام شناسایی شوند و فرد به مرحله پیشرفته بیماری نرسد.
۱. اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست
این اختلال روانی نوعی اختلال است که ویژگی‌های اصلی آن عبارت است از الگوی پایدار و طولانی‌مدت بی‌توجهی به حقوق سایرین، گذشتن از خط قرمزها و تجاوز به حقوق دیگران. احساس همدلی در فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی در برخورد با دیگران اغلب بسیار کمرنگ بوده و یا چنین احساسی وجود ندارد و فرد هیچ مشکلی در تحریف یا نقض قانون برای برآورده کردن نیازها یا خواسته‌های خود نمی‌بیند. این اختلال معمولا در کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود و تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند.
این اختلال روانی در فرهنگ عامه اغلب اختلال روانی یا جامعه‌ستیزی نامیده می‌شود. بااین‌وجود، هیچ یک از این دو عناوین تخصصی مورد استفاده در تشخیص بالینی این بیماری به‌شمار نمی‌روند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی در بیشتر مواقع فاقد احساس همدلی بوده و معمولا بی‌عاطفه و بدبین هستند و احساسات، حقوق و درد و رنج دیگران را مورد تحقیر قرار می‌دهند. این افراد خود را به‌گونه‌ای اغراق‌آمیز و متکبرانه مورد ارزیابی قرار می‌دهند( بعنوان مثال آنها احساس می‌کنند که کارهای معمولی پایین‌تر از شان اجتماعی آنها است یا نسبت به مشکلات فعلی یا مسائل آینده خود هیچ احساس نگرانی واقعی را تجربه نمی‌کنند). آنها بیش‌ازاندازه خودرای، خودسر یا ازخودراضی هستند. این افراد چرب‌زبان هستند و جذابیتی سطحی دارند؛ می‌توانند نسبتا جذاب باشند و به راحتی گفت‌وگو کنند( برای مثال از اصطلاحات یا واژه‌هایی تخصصی استفاده می‌کنند و باین ترتیب می‌توانند افرادی که با موضوع آشنا نیستند را تحت تاثیر قرار بدهند).
نداشتن احساس همدلی، خودبینی افراطی و جذابیت سطحی ویژگی‌هایی هستند که بطور مشترک در تعابیر سنتی از اختلال روانی هم مشاهده می‌شود و علائم مخصوص اختلال شخصیت ضد اجتماعی در زندان‌ها یا محیط‌هایی قانونی هستند که در آنها رفتارهایی جنایت‌کارانه، بزهکارانه یا خشونت‌آمیز عادی است. همچنین این افراد در روابط جنسی خود نیز بی‌مسئولیت و استثمارگر هستند.
اختلال شخصیتی یک الگوی پایدار رفتاری و تجربه درونی است که با هنجارهای فرهنگ تفاوت دارد. این الگو در دو یا چند حوزه نامبرده در زیر دیده می‌شود: شناخت؛ تاثیر؛ عملکرد بین‌فردی؛ کنترل مهارتی. این الگوی پایدار در طیف وسیعی از موقعیت‌های فردی و اجتماعی انعطاف‌ناپذیر و فراگیر است و معمولا به پریشانی یا اختلال قابل‌توجهی در عملکردهای اجتماعی، حرفه‌ای یا دیگر عملکردها می‌شود. این الگو ثابت و طولانی‌مدت است و نقطه آغاز آن به اوایل دوران نوجوانی یا جوانی برمی‌گردد.
۲. اختلال شخصیتی اسکیزوئید چیست
این اختلال روانی مجموعه‌ای از شرایط و حالت‌هایی است که گروه الف (A) یا اختلالات شخصیتی غیرعادی نامیده می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولا خاص و عجیب و غریب به‌نظر می‌رسند. این افراد دربرابر ارتباطات اجتماعی بی‌تفاوت بوده و اغلب از آنها کناره‌گیری می‌کنند. معمولا آنها افراد تنهایی هستند که فعالیت‌های انفرادی را ترجیح داده و به ندرت عواطف و احساسات شدید و پرشور خود را بیان می‌کنند. اگرچه اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت اسکیزویید از نظر لغوی به یکدیگر نزدیک بوده و مکن است علائم مشابهی داشته باشند اما این دو کاملا بایکدگیر متفاوت هستند. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید تمایل به انتخاب مشاغلی انفرادی دارند- ازجمله ماموران امنیتی شبانه، کارمند کتابخانه یا آزمایشگاه. بااینحال، آنها قادر هستند که عملکرد نسبتا خوبی در شغلهایشان ارائه دهند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید اغلب افرادی منزوی هستند و زندگی خود را بگونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کنند که با دیگران تماس یا ارتباطی نداشته باشند. بسیاری از آنها هرگز ازدواج نمی‌کنند و در بزرگسالی و میان‌سالی همچنان با والدین خود زندگی می‌کنند. دیگر ویژگی‌های رایج و متداول بین این افراد عبارتند از:
– عدم تمایل یا لذت بردن از ارتباط نزدیک و صمیمانه حتی با اعضای خانواده
– انتخاب فعالیت‌ها و شغل‌های انفرادی
– لذت بردن از فعالیت‌هایی محدود ازجمله فعالیت های جنسی
– نداشتن دوست صمیمی به‌جز خویشاوندان درجه اول
– مشکل در برقراری ارتباط با دیگران
– بی‌تفاوتی دربرابر تحسین یا انتقاد دیگران
– افرادی گوشه‌گیر که احساسات خود را به‌ندرت بروز می‌دهند
– پرداختن به افکار پوچ یا توهمات زنده در مورد زندگی درونی پیچیده
۳. اختلال شخصیت پارانوئید چیست
شک، بدگمانی و بی‌اعتمادی فراوان از ویژگی‌های اصلی این اختلال روانی است. افراد دارای شخصیت‌های پارانوئید( بدگمان) به ندرت به دیگران اعتماد کرده و رفتارها و گفتارهای ساده و معمولی دیگران را با بدخواهی و عناد به غلط تفسیر می‌کنند.
اختلال شخصیت پارانوئید یک گرایش ناعادلانه در تفسیر اعمال دیگران است بگونه‌ای که فرد مبتلا به این اختلال اعمال دیگران را تهدیدآمیز یا تحقیرآمیز عمدی می‌پندارد. این اختلال در اوایل بزرگسالی پدیدار می‌شود و علائم آن عبارت است از نوعی احساس بی‌اعتمادی همه جایی و بدگمانی وسوءظن غیرقابل اثبات که نتیجه آن هم چیزی نیست مگر سوءتعبیرهای مداوم از نیت‌ها و مقاصد دیگران و بدخواهانه و شرور دانستن آن ها.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید معمولا در پذیرش و اعتراف به احساسات منفی خود نسبت به دیگران ناتوان هستند اما بطورکلی ارتباط خود با واقعیت را از دست نمی‌دهند. ترس از مورد سوءاستفاده یا خیانت قرار گرفتن در آنها باعث می‌شود که حتی اگر درستی و قابل اعتماد بودن دیگران به آنها ثابت شود اما باز هم به آنها اعتماد نکنند. این افراد اغلب برداشت غلطی از گفتار و رفتار معمولی و بدون غرض دیگران دارند و حتی نوعی خشم و رنجیدگی بی‌اساس را در خود پرورش داده و مدتهای طولانی آن را درونشان نگه می‌دارند.
علائم اختلال شخصیت پارانوئید
- شک و بدگمانی
- توجه بر انگیزه‌های پنهانی
- تصور مورد سوءاستفاده قرار گرفتن از جانب دیگران
- ناتوانی در همکاری و مشارکت
- انزوای اجتماعی
- تصویر ذهنی بی‌ارزش و ناچیز از خود
- کناره گیری و تنهایی
- خصومت و دشمنی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید معمولا نیاز شدیدی به خودکفایی نشان می‌دهند، سرسخت و ستیزه جو هستند. این افراد در برابر نزدیک شدن به دیگران مقاومت می‌کنند و باین ترتیب حسابگر و سرد و خشک به نظر می‌رسند. این اختلال معمولا در مردان بیشتر از زنان به چشم می‌خورد.
درصورتیکه الگوی رفتاری حاکی از بدگمانی فقط در دوره اسکیزوفرنی یا نوعی دیگر از اختلال‌های روان پریشانه رخ بدهد دیگر نمی‌توان آن را اختلال شخصیت پارانوئید دانست.
۴. اختلال شخصیت نمایشی چیست
افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی (Histrionic personality disorder (HPD بسیار تحریک پذیر و هیجانی هستند و رفتارهای پررنگ و لعاب، نمایشی و برونگرایانه دارند. در این مقاله با علائم اختلال شخصیت نمایشی ، علل به وجود آمدن این بیماری، راه‌های شناسایی و درمان اختلال شخصیت نمایشی و مشکلات مرتبط با این بیماری و همچنین وضعیت آینده احتمالی افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی مطالی بسیار خوب و کاملی را بیان می کنیم.
این اختلال روانی یک اختلال از گروهی اختلال‌ها است که گروه B یا اختلال‌های شخصیتی دراماتیک نامیده می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلال‌ها دارای احساسات و عواطفی پرشور و ناپایدار هستند و تصورات ذهنی آنها از خودشان غیرواقعی و تحریف شده است. عزت نفس افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی به تایید شدن آنها از جانب دیگران وابسته بوده و برخاسته از احساس واقعی خودارزشی نیست. آنها تمایل شدیدی به دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن دارند و اغلب برای دریافت توجه بگونه‌ای دراماتیک و نمایشی یا نادرست رفتار می‌کنند.
این اختلال در زنان شایع تر از مردان است و معمولا در نوجوانی یا اوایل جوانی آشکار می‌شود.
در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به اختلال شخصیتی نمایشی مهارت‌های اجتماعی خوبی دارند؛ با این وجود، آنها در تعامل با دیگران بگونه‌ای رفتار می‌کنند که خود را در مرکز توجه قرار دهند.
۵. اختلال شخصیت وابسته چیست
وقتی اتکای شما به دوستان و خانواده وارد محدوده خطرناک می‌شود، چه اتفاقی- برای خودتان یا دیگران- می‌افتد؟ این یکی از نشانه‌های اختلال شخصیت وابسته است، یک اختلال روان‌شناختی که مشخصه‌ی آن اتکای دائمی به دیگران برای ارضای نیازهای عاطفی یا حتی جسمانی است. در این نوشتار با ما همراه باشید تا ۷ نشانه اختلال شخصیت وابسته را بشناسید.
تشخیص اختلالات شخصیت دشوار و بحث برانگیز است و علت آن تا حدودی این است که مرز بین نمودهای ساده‌ی شخصیت و اختلالات شخصیتی تا حدودی مبهم است – برای همین است که عبارت “محدوه‌ی خطرناک” در اینجا به کار رفته است. رفتار “کنه”– خیال‌پردازی درباره‌ی ازدواج در اوایل یک رابطه، مدام پیام فرستادن، و غیره – یک چیز است، اما این‌که تمام تصمیمات بزرگ و کوچک‌تان را به هوی و هوس آدم‌های دیگر واگذار کنید موضوع دیگری است.
مانند بیشتر اختلالات شخصیتی، شخصیت وابسته زمانی به اختلال تبدیل می‌شود که به مرور زمان مدام عملکرد فرد را، مستقل از عواملی مانند شرایط پزشکی یا سوءمصرف مواد مخدر، مختل می‌کند. به طور خاص، مشخصه‌ی اختلال شخصیت وابسته نیاز شدید به مراقبت از سوی دیگران، و نیز ترس فلج‌کننده از تنهایی است.
بیایید در ادامه برخی از علائم اختلال شخصیت وابسته را بدانیم- هر چند فهرست زیر معیار تشخیص نیست. اما اگر ترس از طرد شدن و ناتوانی از تصمیم‌گیری مستقل زندگی روزمره‌تان را مختل کرده‌است، شاید لازم باشد به یک روان‌شناس مراجعه کنید.
۶. اختلال وسواس فکری عملی چیست
اختلال وسواس فکری عملی (OCD) یک اختلال اضطرابی است که توسط رفتار وسواسی تکراری و تفکر اضطرابی مداوم توصیف می‌شود. این اختلال روانی ممکن است در اواخر کودکی یا در دوران بلوغ شروع شود. در مراحل اولیه، ممکن است با یک چیز ساده مانند شستن مکرر دست‌ها شروع شود، اما بعد از آن ممکن است به حالت جدی‌تری دربیاید به طوری که در آن فرد مبتلا دست‌هایش را صدها بار در روز بشوید.
دیگر افراد مبتلا ممکن است دائم نگران باشند که آیا درب به درستی قفل شده‌است یا نه، نسبت به نظافت و پاکیزگی، افکار یا عکس‌های ترسناک جنسی، شنیدن صداها، و غیره وسواس داشته باشند. OCD یک بیماری روانی است که در آن فرد مبتلا به حدی کمال‌گرا می‌شود که یک تمایل درون‌رانشی برای رسیدن به کمال در همه جا و همه وقت به یک خصیصه‌ی غیرواقع‌گرایانه تبدیل می‌شود و سبب بروز پریشانی در فرد می‌شود.
این اختلال روانی حتی اطرافیان فرد مبتلا را تحت تاثیر قرار می‌دهد چرا که از نظر آنها زندگی کردن با یک فرد مبتلا به OCD دشوار است. OCD باعث بروز اختلال در زندگی اجتماعی و کاری فرد مبتلا می‌شود. هرچند حتی اگر افراد مبتلا از مشکل خود آگاه باشند، باز هم قادر به کنترل کارهای وسواس خود و توسعه‌ی مکانیسم‌های دفاعی نیستند. هیچ علت شناخته شده یا تست‌های تشخیصی پزشکی برای این بیماری وجود ندارد. ترکیبی از درمان‌های طبیعی، از جمله روان‌درمانی، فقط می‌توانند به فرد مبتلا به OCD کمک کنند، آن هم در صورتی که خود فرد همکاری کند.
۷. اختلال شخصیت وسواسی جبری چیست
اختلال شخصیت وسواسی جبری (OCPD) یک بیماری روانی است که فرد مبتلا به آن درگیر قواعد، نظم و ترتیب، و کنترل است. و چون بیماری از بطن خانواده هر فرد شروع می شود ممکن است ژن‌ها در آن دخیل باشند. کودکی و محیط یک فرد نیز ممکن است در آن نقش داشته‌باشد.
این اختلال روانی می‌تواند هم زنان و هم مردان را تحت تاثیر قرار دهد. اما اغلب در مردان رخ می‌دهد. OCPD برخی از همان علائم اختلال وسواسی جبری (OCD) را دارد.
افراد دارای OCD افکار ناخواسته دارند، در حالی که افراد دارای OCPD باور دارند افکارشان درست است. به علاوه OCD اغلب در کودکی شروع می‌شود در حالی که OCPD معمولا در سنین نوجوانی یا اوایل دهه ۲۰ سالگی آغاز می‌شود.
افراد دارای OCPD با OCD بسیار موفقیت‌طلب هستند و نسبت به اقدامات‌شان احساس ضرورت می‌کنند. اگر آدم‌های دیگر در برنامه‌های سفت و سخت‌شان اختلال ایجاد کنند، ممکن است ناراحت شوند. شاید قادر نباشند خشم‌شان را مستقیما ابراز کنند. اما افرادی که OPCD دارند احساساتی مانند اضطراب یا درماندگی دارند که آن را مناسب‌تر می‌دانند.
۸. اختلال شخصیت خودشیفتگی چیست
علائم و نشانه های این اختلال روانی عبارتند از: داشتن یک احساس واهی مهم بودن، احساس کاذب موفقیت بدون حد و مرز، اعتقاد به این که فردی خاص و منحصر به فرد هستید، بهره‌گیری از دیگران، فاقد احساس همدلی بودن، متکبر بودن، و حسادت نسبت به دیگران. این علائم سبب بروز اندوه قابل‌توجهی در زندگی هر فردی می‌شود.
اختلال شخصیت خودشیفتگی اختلالی است که توسط یک الگوی طولانی مدت بزرگ‌نمایی (به صورت خیالی یا رفتار واقعی)، نیاز شدید برای تحسین شدن از سوی دیگران، و معمولا فقدان کامل احساس همدلی نسبت به دیگران شرح داده می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال اغلب بر این باورند که مهم‌ترین فرد هستند در زندگی دیگران یا در زندگی کسانی که با آنها ملاقات می‌کنند. شاید این الگوی رفتاری برای یک پادشاه در قرن شانزدهم در کشور انگلستان مناسب به نظر برسد، اما امروزه برای بیشتر مردم عادی به طور کلی نامناسب در نظر گرفته می‌شود.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفتگی اغلب حالات و برخوردهای مغرورانه، پرنخوت و ریاست مآبانه با دیگران دارند. به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به این اختلال ممکن است در مورد بی‌ادبی یا حماقت یک پیشخدمت سر به هوا شکایت کند یا ارزیابی درست یک پزشک را با حماقت تمام نادرست بنمایاند.
امروزه محققان نمی‌دانند چه چیزی باعث بروز اختلال شخصیت خودشیفتگی می‌شود. با این حال نظریه‌‌های زیادی در مورد علل احتمالی بروز اختلال شخصیت خودشیفتگی وجود دارند. بیشتر متخصصین روی یک مدل علت و معلولی بیوسایکوسوشال اتفاق نظر دارند.
بر اساس این مدل علل بروز این اختلال روانی به احتمال زیاد با توجه به عوامل بیولوژیکی و ژنتیکی، عوامل اجتماعی (مثلا این که چگونه یک فرد در مراحل اولیه‌ی رشد خود با خانواده و دوستان‌اش و بچه‌های دیگر تعامل دارد)، و عوامل روانی هستند (شخصیت و خلق و خوی فرد، که توسط محیط زندگی او شکل گرفته و مهارت‌هایی که برای مقابله با استرس آموخته‌است). این امر نشان می‌دهد که جهت بروز این اختلال یک عامل واحد مسئول نیست – بلکه ماهیت پیچیده و احتمالا در هم تنیده‌ی این سه عامل است که اهمیت دارد. مطابق با تحقیقات اگر یک فرد مبتلا به این اختلال شخصیت باشد، ریسک افزایش‌یافته‌ی کمی وجود دارد که آن را به فرزندان خود انتقال بدهد.
۹. اختلال شخصیت اجتنابی چیست
همه‌ی ما لحظات داریم که احساس ناامنی می‌کنیم و زمان‌هایی هست که ترجیح می‌دهیم به جای رویارویی با اوضاعی ناراحت‌کننده خودمان را پنهان کنیم. اما افرادی که دچار اختلال شخصیت اجتنابی هستند خجالت افراطی و عزت نفس پایین را به حدی تجربه می‌کنند که نمی‌توانند در بیشتر تلاش‌های فردی و حرفه‌ای مشارکت کنند. همان‌طور که از اسمش پیدا است، علامت این اختلال اجتناب از مجموعه‌ی گسترده‌ای از وضعیت‌ها است. علت این اجتناب به عزت نفس بسیار پایین بر می‌شود، ترسی غیرمنطقی از تحقیر شدن، و باور فرد به این‌که همتایان و همکاران او را به خاطر بی‌کفایتی طرد خواهندکرد.
بر اساس گزارش موسسه‌ی ملی سلامت روان، تقریبا ۵ درصد بزرگسالان اختلال شخصیت اجتنابی دارند. مهم است توجه داشته‌باشید که بسیاری از علائم اختلال شخصیت اجتنابی بسیار شبیه اختلالات دیگر از قبیل اضطراب، و ترس است – بنابراین اگر شک کردید که دچار اختلال شخصیت اجتنابی هستید، با یک روان‌پزشک ملاقات کنید تا تمام علائم شما را ارزیابی کند و ماهیت دقیق مشکل‌تان را مشخص کند.
این اختلال روانی یک بیماری ذهنی نیست که توجه زیادی به آن شود، اما یک مشکل واقعی است، مشکلی که با درمان بهبود می‌یابد. بنابراین اگر هر یک از این ۶ علامت برای شما به طرز دردناکی آشنا است، بدانید که شاید اختلال شخصیت اجتنابی داشته‌باشید – و بدانید که می‌توانید کمک بگیرید.
۱. اضطراب شما باعث می‌شود از کار و مدرسه اجتناب کنید ۲. روابط نزدیک برایتان یک چالش است ۳. مدام می‌ترسید آدم‌ها دوست‌تان نداشته‌باشند ۴. ترس از سرخوردگی مانع از آن می‌شود که کاملا درگیر تجربیات زندگی شوید ۵. نفرت از خود و عزت نفس پایین بر افکار شما غلبه دارد ۶. خودتان را منزوی می‌کنید
۱۰. اختلال اضطرابی چیست
اختلال اضطرابی گروهی از اختلالات روانی هستند که دارای نشانه‌هایی از اضطراب و ترس هستند. اختلال اضطراب یا اختلال اضطرابی یک بیماری شایع است، که عمدتا بیشتر زنان و میان‌سالان با آن مواجه هستند. اضطراب ناشی از نگرانی درمورد آینده است و ترس واکنشی به رویداد کنونی. احساس اختلال اضطرابی می‌تواند دارای نشانه‌های فیزیکی همچون تپش قلب و لرز باشد.
چطور می‌توانید بگوید که آیا اضطراب هر روزه‌تان به مرز اختلال رسیده است یا نه؟ کار ساده‌ای نیست. اضطراب به شکل‌های بسیار مختلفی بروز می‌کند- مثلا حملات هراس، فوبیا، و اضطراب اجتماعی – و تفاوت بین تشخیص اضطراب بیماری گونه و اضطراب “عادی” همیشه واضح و آشکار نیست. این یک نقطه‌ی شروع است: اگر به صورت منظم هر یک از علائم زیر را دارید، شاید بهتر باشد با پزشک‌تان مشورت کنید.
۱. نگرانی بیش از حد ۲. مشکلات خواب ۳. ترس‌های غیرمنطقی ۴. تنش عضلانی ۵. سوء هاضمه‌ی مزمن ۶. ترس از صحنه ۷. خودآگاهی ۸. هراس ۹. گذشته نمایی ۱۰. کمال گرایی ۱۱. رفتارهای اجباری ۱۲. عدم اعتماد به نفس
۱۱. اختلال شخصیت مرزی چیست
اختلال شخصیت مرزی ۱.۶% از مردم جهان را مبتلا کرده است- و شاید بیشتر. در اینجا آن‌چه باید درباره‌ی این بیماری روانی پیچیده و اغلب سوءتعبیر شده بدانید ذکر می‌شود. سرسری گرفتن اختلالات شخصیتی کارِ راحتی است: “من واقعا نسبت به تمیز نگه داشتن خانه‌ام وسواس دارم.” یا، “اه، نوسان‌های خلق و خوی او خیلی بد است؛ آیا او دوقطبی است؟”
حقیقت این است، که طبق انجمن ملی سلامت، اختلالات شخصیتی- الگوهای ناسالم و انعطاف‌ناپذیر فکری طولانی مدت- برای حدود ۹% از امریکایی‌ها یک چالش واقعی است. از ۱۰ اختلال شخصیتی( که شامل اختلال وسواس(OCD)، اختلال شخصیت پارانویا، و اختلال شخصیت خودشیفتگی می‌شود) اختلال شخصیت مرزی (BPD) به نظر می‌رسد بیشتر از همه سوء تعبیر شده باشد.
نامِ “اختلال” به تنهایی برای ایجاد سردرگمی کفایت می‌کند، چراکه به نظر می‌رسد “مرزی” به این اشاره داشته باشد که BPD یک مشکل تمام و کمال نیست. دکتر جان اولدهام، صاحب کرسی موقت روانپزشکی و علوم رفتاری در مدرسه پزشکی بیلور در هوستون می‌گوید متخصصان اساسا احساس می‌کردند که اختلال شخصیت مرزی در مرز بین جنون(اختلال روانی شدید) و اختلال روانی(بیماری روانی ملایم) قرار می‌گیرد، و به عنوان یک اختلال مشخص دسته بندی نمی‌شود. تا زمان انتشار DSM-III در ۱۹۸۰ BPD به خودی خود به عنوان یک اختلال ذکر نمی‌شد. با وجود این “مرزی” مشکلِ کار بود.
از آن زمان به بعد، متخصصان در درک و تعریف بهتر این بیماری پیچیده رشد چشمگیری داشته‌اند. دکتر اولدهام می‌گوید هر چند متخصصان هنوز از علت زمینه‌ای آن ۱۰۰% مطمئن نیستند، شواهد بسیاری وجود دارد که این بیماری”تا حدودی ژنتیکی وراثتی است و تا حدودی عملکردی از تجارب استرس‌زا در هنگام رشد و بلوغ است که به یک مداخله‌ی کاملا چشمگیر در عملکرد موفق منجر می‌شود.”
اما چند زنگ خطر اصلی وجود دارد. بر اساس جدیدترین مدل تشخیصی در DSM-V در اینجا نشانه‌هایی که ممکن است شما یا کسی که می‌شناسید دچار BPD باشد ذکر می‌شوند.
نشانه ۱: اعتماد به نفس پایین نشانه ۲: اجتناب از فکر کردن به آینده نشانه ۳: مشکلِ همدلی نشانه ۴: روابط آشفته نشانه ۵: اضطراب منکوب کننده نشانه ۶: ترس مداوم از به حال خود رها شدن نشانه ۷: افسردگی نشانه ۸: نوسان‌های خلقی مکرر نشانه ۹: خشم غیرقابل کنترل نشانه۱۰: ناتوانی در کنترل اعمال نشانه‌ی ۱۱: افکار خودکشی
۱۲. اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چیست
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال اغلب عجیب و غیرعادی توصیف می‌شوند و معمولا تعداد روابط نزدیک آنها کم است ( اگر رابطه‌ای داشته باشند). آنها به طور کلی چگونگی شکل‌گیری روابط و تاثیر رفتار خودشان را بر دیگران نمی‌فهمند. همچنین ممکن است درباره‌ی انگیزه و رفتار دیگران دچار سوء‌تفاهم شوند و بی‌اعتمادی قابل توجهی نسبت به دیگران در آنها شکل بگیرد.
آن‌چه باید در مورد اختلال شخصیت اسکیزوتایپال باید بدانید این است که این بیماری یک اختلال شخصیتی است که نیاز به انزوای اجتماعی، اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی، رفتار و تفکر عجیب و غریب، و اغلب باورهای غیرمتعارف از ویژگی‌های آن است. کسانی که به این اختلال مبتلا هستند از داشتن رابطه‌ی نزدیک با سایر آدم‌ها بسیار اذیت می‌شوند و بنابراین هیچ‌گاه رابطه‌ی نزدیکی ندارند. آنها ممکن است روشی عجیب در حرف‌ها و پوشش‌شان داشته باشند و اغلب در شکل دادن رابطهبا دیگران مشکل دارند. در برخی موارد، ممکن است درگفت‌وگوها واکنش عجیبی از خود نشان بدهند، مثلا ممکن است پاسخ مخاطب را ندهند یا با خودشان حرف بزنند.
آنها مکررا به اشتباه تصور می‌کنند موقعیت‌ها عجیب و غریب هستند و معنای غیرمعمولی برای‌شان دارند؛ پدیده‌های ماوراءالطبیعه و باورهای خرافی برای آنها غیرعادی نیستند. افراد مبتلا به این اختلال به دلیل چیزهایی مثل اضطراب، افسردگی، و علائم دیگر به دنبال مراقبت‌های پزشکی می‌روند. اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در کم‌تر از ۳% جمعیت کلی رخ می‌دهد و میزان شیوع آن در مردان کمی بیشتر است.
علائم اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ، از جمله افزایش میل به فعالیت‌های انفرادی یا سطح بالایی از اضطراب اجتماعی، را می‌توان در نوجوانان دید. شخص ممکن است در مدرسه عملکردی کم‌تر از حد انتظار داشته باشد یا از همسالان‌اش دوری کند، و در نتیجه اغلب مورد زورگویی و آزار دیگران قرار می‌گیرد.
۱۳. اختلال دو قطبی چیست
اختلال دو قطبی ، که تحت عنوان افسردگی نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که گریبان زندگی تقریبا ۵ درصد جمعیت بزرگسال جهان را در هر سال می گیرد. قربانیان این اختلال مجبورند در دنیایی متغیر از عواطف زندگی کنند که هیچ کنترلی بر آن ندارند. این اختلال غالبا دوستان و خانواده‌ی فرد مبتلا را نیز تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.
اختلال دو قطبی اساسا دوره‌های به شدت نامتوازنی بین شیدایی(مانیا) و افسردگی است. این امر سبب ایجاد فراز و نشیب‌های شدید با تغییرات روحی ناگهانی و غیرقابل کنترل می‌شود. بسامد این دوره‌ها بین افراد متفاوت است و برخی بیشتر از افسردگی مستعد شیدایی هستند و بالعکس.
به طور میانگین اختلال دو قطبی معمولا در اواسط بیست سالگی ایجاد می‌شود، اما شروع علائم در کودکان کم سن‌وسال و بزرگسالان میانسال نیز دیده شده است. به عنوان ششمین ناتوانی شایع در دنیا می‌تواند از طریق وراثت منتقل شود یا از افسردگی ناشی شود.
بهترین راه برای تعیین آن‌که آیا شما یا شخصی که می‌شناسید اختلال دو قطبی دارید یا نه، جست‌وجو به دنبال علائم افسردگی، شیدایی، یا ترکیب این دو است.
علائم ترکیبی ۱. نوسان‌های خلقی
این یک علامت ترکیبی رایج است که در افراد دوقطبی تجربه می‌شود. یک نوسان خلقی، تغییر ناگهانی از وضعیتی به شدت مثبت به دیدگاهی منفی است. آنها همچنین می‌توانند برعکس نیز اتفاق بیفتند.
۲. انرژی بالا در ترکیب با روحیه‌ی پایین
وقتی شیدایی با افسردگی برخورد کند جسم و ذهن را با سیگنال‌های متناقض گیج می‌کنند. این‌ها شامل احساس ناراحت‌کننده‌ی افسردگی در ترکیب با احساسات اضطراب، بی‌خوابی، عدم تمرکز حواس، پریشانی، و افکار غیرقابل کنترل است. این علامتی جدی است زیرا روحیه‌ی افسرده در ترکیب با گرایش‌های گاه و بیگاه می‌تواند منجر به شکل‌گیری افکار خودکشی شود.
علائم شیدایی اختلال دو قطبی ۳. زودرنجی شدید
فرازهای احساسی شدیدی وجود دارد اما قربانی مستعد زودرنجی افزون نیز هست. وقتی قربانیان از دنیای اطرافشان عصبانی می‌شوند و بی‌قرار هستند ممکن است دریابند معمولا چیزهای کوچک و دنیوی باعث واکنش افراطی‌شان می‌شود.
موضوع: ۱۳ اختلال روانی رایج که زندگی
مطالب مرتبط:
اختلال شخصیت اسکیزوئید
بیماری روان تنی چیست؟
علت و درمان اختلال شخصیت نمایشی
اختلال خواب و خودکشی
اختلالات رفتاری :۱۰ رایج ترین اختلال رفتاری بزرگسالان
