کسب و کار در مایکروسافت
کسب و کار در مایکروسافت
مایکروسافت
با این حال، نکته ی جالب در مورد مایکروسافت این است که به احتمال زیاد منفورترین و غیر قابل اعتمادترین نام تجاری تاریخ هم هست. بازتاب بهت و حیرتی که موفقیت مایکروسافت در پی داشت، در جای جای شبکه ی اینترنت هم مشهود است.
برندشناسی کسب و کار در مایکروسافت
شرکت چند ملیتی مایکروسافت محصولات نرم افزاری برای سیستمهای کامپیوتری ارائه می دهد، که پُرفروش ترین محصول این شرکت سیستم عامل های ویندوز و نیز مجموعه ی نرم افزار آفیس می باشد. این شرکت در ۴ آوریل ۱۹۷۵ ایجاد شد.
مایکروسافت از همان ابتدا، نمی خواست فقط رهبر بازار باشد؛ بلکه در جستجوی تصاحب کامل بازار و در انحصار گرفتن آن بود و می دانست که برای رسیدن به چنین هدفی به کمک شرکت های بزرگ نیاز خواهد داشت. در ۱۹۸۱، زمانی که مایکروسافت تنها شش سال داشت، هیچ شرکت تکنولوژیکی ای بزرگتر از IBM وجود نداشت. پس وقتی که IBM به شرکت بیل گیتس واقع در سیاتل، سفارش داد که برای اولین کامپیوتر شخصی IBM، سیستم عامل تهیه کند، بیل گیتس بی درنگ متوجه شد که چه موقعیت استثنایی ای نصیبش شده است. از طرف دیگر، IBM متوجه اهمیت این تصمیم نبود. از هر چه بگذریم، مایکروسافت فقط یک کالای ناملموس – یعنی نرم افزار- تهیه می کرد.
این کالا یک چیز فیزیکی مثل کامپیوتر نبود که مردم بتوانند آن را به چشم ببینند. IBM برای صرفه جویی در زمان و نیروی انسانی خود، مایکروسافت را استخدام کرد. چرا انرژی خودتان را صرف طراحی و ساخت نرم افزار کنید، در حالی که کس دیگری می تواند این را برای تان انجام دهد؟ با کمی دقت نظر، این تصمیم ممکن است کمی بی خردانه به نظر برسد؛ ولی این جریان به یک دهه قبل از اینترنت و اینتل اینساید (Intel Inside) مربوط می شود. در دهه ی هشتاد نام های تجاری به دلیل تکنولوژی بیرونی و ظاهری شان، اعتبار می یافتند. یعنی سخت افزار و جعبه های شیری رنگ. چیزهایی که می توانستید لمس شان کنید. اگر آن زمان به کت شلوار پوش های IBM می گفتید که این شرکت کوچک سیاتلی، در طول دو دهه بزرگ ترین نام تجاری تکنولوژی در دنیا خواهد شد، به احتمال زیاد از شدت خنده از روی صندلی های گردان شان به زمین می افتادند.
با این حال مایکروسافت تا جایی توسعه یافت که به نام تجاری ای که بازار را قبضه کرده است، مبدل شد و به شیوه ای که، حتی IBM هم نمی توانست از عهده اش برآید. تا پایان قرن پیشین، IBM تنها ۱۰ درصد بازار کامپیوترهای شخصی را در اختیار داشت. در حالی که ۹۰ درصد بازار سیستم عامل مخصوص کامپیوترهای رومیزی از آن مایکروسافت بود. قرارداد با IBM به مایکروسافت امکان داد که یک استاندارد مشترک برای نرم افزارها به وجود آورد. سیستم عاملی که بیل گیتس آن را از شرکت دیگری خریده بود و بار دیگر به نام MsDos نام گذاری کرده بود. از نقطه نظر تکنولوژی صرف، کارشناسان معتقدند که MsDos، بهترین سیستم عامل نبود.
IBM و کسب و کار در مایکروسافت
قضای روزگار چنین بود که بار اول، IBM، برای کمک به صعود مایکروسافت و تسخیر بازارهای جهانی، برایش قلاب گرفت! IBM می توانست تمامی امتیازات خود را به سیستم عامل مایکروسافت وام دهد. اشباع بازار کامپیوتر شخصی توسط IBM، به طور اتوماتیک، موجب اشباع نرم افزار توسط مایکروسافت شد؛ چرا که هر کامپیوتر شخصی IBM، با سیستم MsDos کار می کرد.
مهم تر از همه اینکه، گرچه IBM توسعه و پیشرفت سیستم عامل مایکروسافت را تأمین می کرد، ولی قرارداد IBM- مایکروسافت، قید شده بود که تنها مایکروسافت اجازه دارد امتیاز استفاده از MsDos را به شرکت های دیگر بدهد. پس حتی زمانی که کامپیوترهای شخصی IBM در بازار رو به رشد کامپیوترهای شخصی دچار مشکل شده بود و دست و پا می زد، سیستم عامل مایکروسافت روز به روز بیشتر مورد استفاده قرار می گرفت؛ شرکت های تقلید کننده رقیب IBM هم، در کامپیوترهای شان از همین سیستم استفاده می کردند. MsDos به سرعت به استاندارد این صنعت تبدیل شد.
شاید عقیده مردم بر این بود که سیستم عامل اپل از نظر تکنولوژی برتر بود؛ ولی تنها منحصر به کامپیوترهای اپل می شد. اپل و IBM، نام های تجاری ای بودند که به دور خود دیواری کشیده بودند. مایکروسافت دیوارهایش را فروریخت و بازار بالقوه اش را بیش از هر نام تجاری تکنولوژیکی در تاریخ، گسترش داد. مایکروسافت می دانست که اگر می خواهد همه جا حضور داشته باشد، نباید در مورد اینکه با چه کسانی کار می کند، وسواس به خرج دهد.
کسب و کار در مایکروسافت در دهه ی نود
مایکروسافت از پایه ای که بنا نهاده بود استفاده کرد و پا به پای انقلاب کامپیوتر در جهان، رشد یافت و بزرگ شد. مایکروسافت در دهه ی نود با ارائه ی ویندوز و برخی برنامه های کاربردی مانند آفیس حرف اول را می زد. و به دلیل اینکه بیشتر کامپیوترهای مردم با سیستم ها و برنامه های کاربردی مایکروسافت کار می کرد، اصل وفاداری به نام تجاری به شکل خودجوش به وجود آمد؛ اگر مردم به نرم افزارهای بیشتر یا انواع دیگری از نرم افزار نیاز داشتند، منطق حکم می کرد – نه فقط از جنبه ی تکنولوژیکی، بلکه حتی از نظر روانشناسی که آن ها را از بین انواع مایکروسافت خریداری کنند.
شرکت همچنین به سرعت به اهمیت اینترنت (Internet) پی برد. در نتیجه دارای بزرگ ترین برنامه کاربردی ایمیل (Outlook Express) و همین طور یکی از بزرگترین نام های تجاری شبکه جهانی (MSN) شد.
امروزه تقریباً تمام سیستم های مربوط به کامپیوتر های خانگی در تصاحبب مایکروسافت است و آن قدر بزرگ شده است که مسائل مهمی که کاربران این کامپیوتر ها با آن سرو کار دارند هم به تمامی با مایکروسافت پیوند می خورد.
مایکروسافت همراه با تاریخچه ی کامپیوترهای شخصی به تکامل رسیده است. وقتی در سال ۱۹۷۵ شروع به کار کرد، فقط روی بهینه سازی و پیشرفت زبان های برنامه نویسی تمرکز داشت. امروزه مایکروسافت شرکت نرم افزاری ای است که روی تمام حوزه های مربوطه از سیستم های عامل گرفته تا برنامه های کاربردی شبکه، احاطه دارد.
موضوع : کسب و کار در مایکروسافت
برگرفته از : Marketing Iran Talent
مطالب مرتبط:
استفاده از بازاریابی سنتی و آنلاین به صورت هم زمان
بهبود کسب و کار اینترنتی با ۷ راهکار متفاوت
۳ نکته از بازاریابی دیجیتالی که کارتان را سکه می کند
۵۱ تاکتیک بازاریابی اینترنتی که به سرعت نتیجه میدهد
بازاریابی اینترنتی بد ، چه پیامدهایی دارد؟
سه راز موفقیت برای کسب درآمد از سایت
بازاریابی چریکی یا پارتیزانی