همه چیزهایی که باید درباره اوتیسم بدانید
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اصطلاح گسترده است که برای توصیف گروهی از اختلالات رشدی عصبی استفاده می شود. این اختلالات با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی مشخص می شوند. افراد مبتلا به ASD اغلب علائم یا الگو های رفتاری محدود ، تکراری و کلیشه ای را نشان می دهند. ASD فارغ از نژاد ، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد مختلف در سراسر جهان یافت می شود. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، اوتیسم در پسران بیشتر از دختران اتفاق می افتد ، با نسبت 4 مرد به 1 زن.
لیست مراکز مشاوره روانشناسی و روان درمانی در شیراز اینجاست برای معاینه و دریافت نوبت کلیک کنید.
انواع مختلف اوتیسم چیست؟
در حال حاضر پنج زیرگروه ASD یا نمونه های خاص را شناسایی کرده است.که عبارتند از:
- با یا بدون همراهی اختلالات فکری
- با یا بدون اختلال زبان
- مرتبط با یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده یا یک عامل محیطی
- همراه با اختلال عصبی ، روانی یا رفتاری دیگر
- با کاتاتونیا (جمود خلسه ای)
یک فرد می تواند یک یا چند تا از این موارد تشخیصی را داشته باشد.
قبل از DSM-5 ، برای افراد در طیف اوتیسم ابتلا به یکی از اختلالات زیر تشخیص داده می شد:
- اختلال اوتیسم
- سندرم آسپرگر (Asperger’s syndrome)
- اختلال فراگیر رشد طبقه بندی نشده (PDD-NOS)
- اختلال از هم گسیختگی کودکی
لیست پزشکان متخصص مغز و اعصاب تهران اینجاست برای معاینه و دریافت نوبت کلیک کنید.
علائم اوتیسم چیست؟
علائم اوتیسم معمولاً در اوایل کودکی ، بین 12 تا 24 ماهگی مشهود است. با این حال ، علائم ممکن است زود تر یا دیر تر ظاهر شوند. علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر قابل توجه در زبان یا پیشرفت اجتماعی باشد.علائم اوتیسم به دو دسته تقسیم می شود: مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی ، و الگو های محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیت ها.
مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی شامل موارد زیر است:
- مسائل مربوط به ارتباطات ، از جمله مشکلات به اشتراک گذاری احساسات ، به اشتراک گذاشتن علایق یا حفظ مکالمه قبلی و بعدی
- مشکلات ارتباط غیر کلامی ، مانند مشکل در حفظ ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن
- دشواری در توسعه و حفظ روابط
الگو های محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیت ها شامل موارد زیر است:
- حرکات تکراری ، جنبیدن یا الگو های گفتاری
- پایبندی سفت و سخت به روال ها یا رفتار های خاص
- افزایش یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف خود ، مانند واکنش منفی به یک صدای خاص
- علائم یا دغدغه های ثابت
چه عواملی باعث اوتیسم می شود؟
برخی از عوامل خطر مشکوک به اوتیسم عبارتند از:
- داشتن یک عضو درجه اول خانواده مبتلا به اوتیسم
- جهش های ژنتیکی
- سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
- داشتن والدین با سن بیشتر
- وزن کم هنگام تولد
- عدم تعادل متابولیک
- قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
- سابقه عفونت های ویروسی
- قرار گرفتن جنین در معرض دارو های والپروئیک اسید یا تالیدومید
مطابق با مطالعات انستیتوی ملی اختلالات عصبی و سكته مغزی (NINDS) ، هر دو عامل ژنتیك و محیط زیست ممكن است در اینکه كه آیا فرد به اوتیسم مبتلا می شود یا خیر ، تعیین کننده باشند. هرچند منابع متعدد ، قدیمی و جدید به این نتیجه رسیده اند که این اختلال ناشی از واکسن نیست. یک مطالعه بحث برانگیز در سال 1998 ، ارتباطی بین اوتیسم و واکسن سرخک ، اوریون و سرخچه (MMR) ارائه داد. با این حال ، این تحقیق توسط تحقیقات دیگر مورد نقد قرار گرفته و در نهایت در سال 2010 تکذیب شد.
برای تشخیص بیماری اوتیسم از چه آزمایشاتی استفاده می شود؟
تشخیص ASD شامل چندین غربالگری ، آزمایش های ژنتیکی و ارزیابی های مختلف است.
غربالگری رشد
توصیه می شود که همه کودکان در سنین 18 و 24 ماه تحت غربالگری ASD قرار بگیرند. غربالگری می تواند در شناسایی زودرس کودکانی که می توانند ASD داشته باشند ، کمک کند. این کودکان ممکن است از تشخیص زودرس و مداخله درمانی بهره مند شوند. چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری رایج است که در بسیاری از مطب های کودکان استفاده می شود. این بررسی 23 سوال دارد که توسط والدین پر می شود. پزشکان متخصص اطفال می توانند از پاسخ های ارائه شده برای شناسایی کودکانی که احتمال ابتلا به ASD را دارند استفاده کنند.
توجه به این نکته ضروری است که غربالگری تشخیصی نیست. کودکانی که برای غربالگری ASD مثبت می شوند، لزوماً این اختلال را ندارند. علاوه بر این ، غربالگری ها گاه کودکی را که دارای ASD است ، تشخیص نمی دهند.
سایر غربالگری ها و تست ها
پزشک کودک شما ممکن است ترکیبی از آزمایشات برای اوتیسم را تجویز کند ، از جمله:
- آزمایش DNA بیماری های ژنتیکی
- ارزیابی رفتاری
- تست های دیداری و شنیداری برای رد هرگونه مشکل در بینایی و شنوایی که مربوط به اوتیسم نیست
- غربالگری کاردرمانی
- پرسشنامه های رشد ، مانند برنامه مشاهده ی تشخیصی اوتیسم (ADOS)
تشخیص ها به طور معمول توسط تیمی از متخصصان انجام می شود. این تیم ممکن است شامل روانشناسان کودک ، کاردرمانگر ها یا آسیب شناسان گفتار و زبان باشد.
اوتیسم چگونه درمان می شود؟
هیچ روش درمانی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما به اعتقاد کارشناسان روانشناسی و متخصصان روانپزشکی روش های درمانی و سایر ملاحظات درمانی می توانند به افراد کمک کنند که حس بهتری داشته باشند یا به کاهش علائم آن ها کمک کنند.
بسیاری از رویکرد های درمانی شامل درمان هایی مانند موارد زیر می باشد:
- رفتار درمانی
- بازی درمانی
- کار درمانی
- فیزیوتراپی
- گفتار درمانی
لیست بهترین مرکز مشاوره در آزادی تهران. کلیک کنید
درمان های جایگزین
درمان های جایگزین برای مدیریت اوتیسم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ویتامین هایی با دوز بالا
- آهن زدایی (chelation therapy) ، که شامل زدودن فلزات از بدن است
- درمان با اکسیژن پرفشار
- ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
آیا رژیم غذایی می تواند بر اوتیسم تأثیر بگذارد؟
هیچ رژیم غذایی خاصی برای افراد مبتلا به ASD طراحی نشده است. با این وجود ، برخی از مشاوران اوتیسم در حال بررسی تغییرات رژیم غذایی به عنوان راهی برای کمک به به حداقل رساندن مسائل رفتاری و افزایش کیفیت کلی زندگی هستند.
اساس رژیم غذایی اوتیسم اجتناب از مواد افزودنی مصنوعی است. این موارد شامل مواد نگهدارنده ، رنگ ها و شیرین کننده ها است. در عوض ، یک رژیم غذایی سالم برای اوتیسم ممکن است روی این مواد تاکید داشته باشد:
- میوه و سبزیجات تازه
- مرغ بدون پوست
- ماهی
- چربی اشباع نشده
- مقدار زیادی آب
اوتیسم چگونه بر بچه ها تأثیر می گذارد؟
كودكان مبتلا به اوتیسم ممکن است به نقاط عطف رشدی مشابه در همسالان خود نرسند ، یا ممکن است فقدانی در مهارت های اجتماعی یا زبانی را که قبلاً ایجاد شده اند نشان دهند. به عنوان مثال ، یک کودک 2 ساله سالم ممکن است علاقه خود را به بازی های make-believe (بازی های تخیلی و وانمود سازی) نشان دهد . یک کودک 4 ساله سالم ممکن است از فعالیت در کنار کودکان دیگر لذت ببرد اما کودک مبتلا به اوتیـسم ممکن است در تعامل با دیگران مشکل داشته باشد یا در کل از آن بیزار باشد.همچنین کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است درگیر رفتار های تکراری باشند یا با خوابیدن مشکل داشته باشند یا اجباراً غذاهای غیر غذایی(بی ارزش) بخورند.
اوتیسم و ورزش
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است دریابند که ورزش های خاصی می توانند در کاهش ناامیدی ها و ارتقاء بهزیستی به طور کلی نقش داشته باشند. هر نوع تمرینی که کودک شما از آن لذت می برد می تواند مفید باشد. پیاده روی و تفریح در زمین بازی هر دو ایده آل هستند. شنا و قرار گرفتن در آب می تواند هم ورزش و هم یک فعالیت بازی حسی باشد. فعالیت های بازی حسی می توانند به افراد مبتلا به اوتیسـم که در پردازش سیگنال ها از حواسشان مشکل دارند ، کمک کنند.
بعضی اوقات ورزش های تماسی برای کودکان مبتلا به اوتیسم می تواند مشکل باشد. در عوض می توانید شکل های دیگری از تمرینات چالش برانگیز اما تقویت کننده را تشویق کنید. با این نکات می توانید چرخش بازو ، پرش های ستاره ای و سایر تمرین های اوتیـسم را برای بچه ها شروع کنید.
چشم انداز افراد مبتلا به اوتیسم چیست؟
هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد. مؤثر ترین درمان ها شامل مداخلات رفتاری زود هنگام و فشرده است. هرچه زود تر کودک در این برنامه ها ثبت نام کند ، چشم انداز آن ها بهتر خواهد شد. به یاد داشته باشید که اوتیسم پیچیده است ، و این که شخص مبتلا به ASD به زمان زیادی نیاز دارد تا بتواند برنامه ای را که برای او مناسب است پیدا کند.
بیشتر بخوانید : 20 نشانه کودکان مبتلا به اوتیسـم