چه احساسی دارید وقتی با کسی برخورد می کنید که به چشم های شما نگاه نمی کند؟ چه احساسی دارید؟ چه احساسی دارید وقتی که شما به طرف مقابل نگاه می کنید و او نگاهش را به کسی یا چیزی برمی گرداند؟

ما همه یاد گرفتیم که چشم هایمان پنجره روحمان , و پاسخ گوی سوالات اصلی ما در لحظه ای که تصمیم به برقراری ارتباط می گیریم هستند. مخاطب به آن چه که گفته می شود دقت می کند؟ به نظر وی جالب است؟ آیا اهمیت قائل می گردد؟ در زمینه های اجتماعی یا حرفه ای از تفاوت های بسیار ناچیز در خصوص تماس های چشمی می توان خیلی طولانی صحبت کرد. به طور مثال وقتی چشم ها به هم نزدیک می شوند و سر پایین و کمی کج باشد بیانگر دعوت به گفتگو در مورد چیزهای خیلی صمیمی است. نگاه می تواند یک احساس برتری (وقتی سر بالاست) یا یک احساس دشمنی (نگاه کردن زیر چشمی مخاطب با حال آرام) را انتقال بدهد. بر عکس بعضی وقت ها نگاه می تواند ضعف و یک استراتژی دوری باشد. در نتیجه وقتی که شما در مورد موضوعی صحبت می کنید که از ته قلبتان نشأت گرفته است، متوجه پیغامی که چشم هایتان به افراد می فرستد باشید.
مقرون به صرفه ترین و موثرترین روش برقراری ارتباط با دیگران مستقیم نگاه کردن در چشمهای طرف مقابل است.