معرفی کتاب بازی - ساموئل بکت
کتاب «آخر بازی» نوشته «ساموئل بکت» است. بکت، نام نمایشنامه آخر بازی را از بازی شطرنج گرفته است. البته نمایشنامه راجع به پایان بازی شطرنج نیست. اما وضع پایان بازی شطرنج مقایسهای است با پایان بازی زندگی. در آخر بازی هیچ اتفاقی نمیافتد و این هیچ است که اهمیت دارد. در بخشی از متن این کتاب میخوانید: «بکت بنیانگذار سبک نمایشنامه نویسی معروف به پوچی است، شخصیتهای نمایشنامههای او همواره در رنجاند. بکت در سال 1969 برندهی جایزهی ادبی نوبل شد. او در سال 1989 درگذشت بسیاری از نوشتههای او به زبانهای دیگر ازجمله فارسی ترجمه شده است. بکت در دورانی به دنیا آمد که اروپا در بحران به سر میبرد. در آثارش تنهایی و بیپناهی بشر دیده میشود «روشنایی برای لحظهای میدرخشد و سپس بار دیگر شب است». جستوجوی هویت و شخصیت بشر موضوع اصلی آثار اوست. بشر موجودی گمنام و در دنیایی پر از دامهایی گشوده، است و همین تولید هراس و وحشت میکند. اسمان تهی است و روی زمین آدمهایی میلولند که آدم نیستند. زندگی روی زمین چون بیابانی است که در آن لاشهی کاروان روزهای گذشته و آینده تلنبار میشود...» این کتاب توسط انتشارت «قطره» منتشر شده است.
آشنایی با نویسنده کتاب بازی :
ساموئل بارکْلی بِکتزاده ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ - درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ نمایشنامهنویس، رماننویس و شاعر ایرلندی بود. او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشتههایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر [معنوی] انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را میجوید»،جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.
آثار بکت بیپروا، به شکل بنیادی کمینهگرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسانها عمیقاً بدبینانهاند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیشدار وی تلطیف میگردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کردهاست با وجود دشواریها، ارزش سعی و تلاش را دارد. آثار اخیر او، بُنمایههای موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهشیافته مطرح میکنند.
«بکت در خانوادهای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشتهاست. پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس، گسست از مذهب را در آثارش منعکس میکند. با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوک آور علیه خدا و مذهب روبرو میشود.» بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد میکند.
ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد. خانوادهاش پروتستان بودند، پدرش ویلیام، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند. دوره ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به واسطه علاقهاش به زبان فرانسه، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغالتحصیل شد. در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به مدت دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد. در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد. این آشنایی در شکلگیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمکهای زیادی کرد.
آثار ساموئل بکت:
نمایشنامه
- چشمبهراه گودو (۱۹۵۲)
- دست آخر (۱۹۵۷)
- آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)
- من نه (۱۹۷۲)
- فاجعه (۱۹۸۲)
- چی کجا (۱۹۸۳)
- چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)
- آخر بازی (همان «دستِ آخر» است!)
- روزهای خوش
- همهٔ افتادگان (۱۹۵۷)
رمان:
- مورفی (۱۹۳۸)
- وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳)
- مالوی (۱۹۵۱)
- مالون میمیرد (۱۹۵۱)
- نامناپذیر (۱۹۵۳)
- گمگشتگان
معرفی کتاب بازی - ساموئل بکت
مطالب مرتبط:
بررسی کتاب کوری از ژوره ساراماگو
چرا باید رمان جنگ و صلح را بخوانیم؟
بررسی رمان لبه تیغ اثر سامرست موام
نقد رمان لیدی ال اثر رومن گاری
نقد داستان مرگ کسب و کار من است از روبر مرل
معرفی تشنگی و گشنگی از اوژن یونسکو